Het avontuur begint

7 september 2019 - Moses Kotane Local Municipality, Zuid-Afrika

Het avontuur begint

Als we wakker worden is het net 6 uur. Wordt dat het ritme van de vakantie? Het zou zomaar kunnen. Ik hoor regen regen op het raam tikken. Dat hadden we niet besteld. Maar ja, we kunnen er niets aan veranderen. Na gedoucht te hebben wordt door de geadopteerde zoon van Stevie, eigenaar van de Blue Mango Lodge, een omelet als ontbijt klaar gemaakt. Stevie is maar wat blij met de regen vertelt hij. Sinds 25 april is er geen druppel meer gevallen en de tuin smacht naar regen. Maar hij verzekert ons dat het om half weer zonnig zal zijn. Het is nog te vroeg in het jaar voor het regenseizoen. Dat bergint pas half oktober. 

Gastvrij als hij is brengt hij ons na het ontbijt naar het autoverhuurdrijf. Bij Bobo Campers hebben we een 4x4 Nissan met daktent geboekt. We worden er vriendelijk ontvangen en krijgen na het tekenen van het huurcontract de nodige uitleg. Het zal wel weer even wennen zijn met linkshandig schakelen en rechts rijden.

Voordat we onze route gaan rijden, gaan we eerst nog bij de plaatselijke supermarkt boodschappen doen.    

Ww hadden het plan om via Soweto te rijden, maar dat is toch net de andere kant om Johannesburg heen dan praktisch is en we willen vanmiddag toch ook nog het wildpark in. We rijden de andere kant op, noordwaarts via Pretoria. De navigatie stuurt ons via de kortste route, die dwars door de stad is waar het op dat monent markt is. De plaatselijke zwarte bevolking is in grote getale aanwezig en wij zijn de enigen die we zien met een ander kleurtje. Langs de weg zien we vele kleine stalletjes waar kunstwerken van autobanden, eenvoudig gemaakte houten stoelen, metalen poppetjes, nepzonnebrillen en dergelijke worden verkocht. De entourage erachter met vervallen, schaars ogen de hutjes contrasteert enorm met de even verderop, aan de rand van de stad gelegen omheinde woningblokken met stenen villa’s en bungalows. Ook dat is Zuid Afrika. De ongelijkheid is er nog enorm aanwezig.

Het verkeer schiet ook niet zo op en zeker niet als er ergens voor ons een vrachtwagen zijn lading met afval en glas is verloren en er een flinke file is ontstaan. En ook de wegen zijn hier voornamelijk tweebaanswegen van niet al te beste kwaliteit, getuige de vele gaten in de weg die deels wel middels borden “beware Potholes” worden aangegeven. We stoppen onderweg bij Hartebeespoortdam. Hier is een groot meer wat gevoed wordt door 2 rivieren en waar bij een stuwdam een waterval is. Deze wordt aangekondigd door een triomboog die veel weg heeft van de kleinere versie van de Arc de Triomphe, Ook hier is de droogte de baas en is een deel van het gebied een moerasachtige deel geworden, vol met waterplanten. Na de fotomomentjes rijden we verder en hebben nog ca. 90 kilometer af te leggen naar Pilanesberg. Lange rechte wegen doorbreken het uitgestrekte landschapp, totdat we bij Pilanesberg aankomen. Dat is een gebied wat ontstaan is uit een enorme krater van een vulkaan en wat nu een haast ronde bergengordel is waarbinnen het Pilanesberg National Parc ligt. Na de entrancepoort komen we bij Manyane Resort waar we een campingplaats hebben besproken. We checken in en kunnen staan waar we willen op het campingterrein. De meeste plaatsen zijn nog vrij. 

Het is dan al half 4 als we het wildpark zelf binnengaan. We hebben nog 3 uur, dus mooi tijd voor een eerste verkenning. Het duurt even voor we dieren zien, maar achtereenvolgens zien we zebra’s giraffen, impala’s, koedoes, sprinbokken, nijlpaarden, neushoorns, wildebeesten en ene kudde met olifanten die ene pas geboren olifantje omringen en beschermen. Het is aandoenlijk om te zien. Even verderop zijn we ook toeschouwer bij 2 mannetjes neushoorns die een machtstrijd aan het uitvechten zijn. Ze rennen achter elkaar aan en stsaan dan ineens weer stil.  De immense lijven botsen tegen elkaar op waarbij de koppen hard tegen elkaar beuken. We blijven een beetje op afstand en ook andere auto’s die dit komen aanschouwen houden gepaste afstand, maar wel idereen met de camera op de kemphanen gericht. Daarna is het tijd om terug te keren naar Manyane resort, om de daktent voor het eerst uit te klappen en ons te installeren. De avond sluiten we af met een etentje in het plaatselijke restaurant en met het bekijken van de foto’s en het schrijven van dit verhaal. Morgen weer 6 uur?

Foto’s

4 Reacties

  1. Lisanne:
    7 september 2019
    Gaaf Arthur! Geniet ervan!
  2. Silvia van ark:
    7 september 2019
    6 uur opstaan is nog laat 🤣. Maar om dieren te spotten hebben wij dat er graag voor over. En wij zijn absoluut geen ochtend mensen. Maar 5 uur de wekker is heel normaal in onze vakantie. Enjoy
  3. Addy en Dolf Damsma:
    9 september 2019
    een mooi begin met zoveel dieren.
  4. Wim en Jenny:
    10 september 2019
    Een mooi begin van hopelijk een onvergetelijke vakantie. Geniet ervan.