Etosha park, Overweldigend

Etoshapark is in vele opzichten overweldigend. Zoveel oneindig lijkende vlaktes, de witte zoutpan die haast aandoet als een maanlandschap, de waterholes met de vele vele dieren, de hitte en dat terwijl we bijna niemand tegenkomen. 

We vertrekken uit Dolomite kamp, om verder naar het oosten te gaan met allereerst een overnachting in Okaukuejo camp en daarna een overnachting in Halali camp. Het is naar  

Okaukuejo iets van 170 kilometer rijden. Met de gravel- en zandwegen doe je er al 4 uur over als je nergens stopt. Maar wij willen onderweg ook nog wat zien, dus stoppen bij de waterholes die we tegen komen. En we stoppen bij het zien van die dieren waarvoor we graag stoppen. Zo zien we ter hoogte van waterhole Teespoed 12 leeuwen, verspreid in groepjes valk bij elkaar liggen. Ze zijn lui en hebben waarschijnlijk in de nacht al vele kilometers gemaakt en zijn daarvan in rust of ze rusten uit voor een volgende jacht. De leeuwen liggen niet ver van de weg en we kunnen mooie foto’s maken. Ze hebben zelf geen oog voor ons. En dichterbij Okaukuejo bij een waterhole met een zeer exotische naam Ozonjuitji m’Bari worden we verrast door het mega-aantal aan dieren. Wel een paar duizend zebra’s, honderden steenbokken, giraffen, jakhalzen, een neushoorn en een roofvogel die aan een dode jakhals loopt te eten. En boven al deze dieren vliegen nog eens duizenden vogels. Dit samen met de stofwolken die de hoeven produceren is een overweldigend gezicht. Na dit een tijdje te hebben gadegeslagen, gaan we verder. We rijden in de omgeving van onze volgende stopplaats rond van waterhole naar waterhole. Toen we Etosha ingingen had ik gezegd: Laten we de dieren die we zien noteren en evt tellen. Maar met ondertussen wel 10.000 - 15.000 zebra’s is daar geen beginnen aan. We checken in in het kamp van Okaukuejo. Het is van de kampen die er in het park zijn, het hoofdkamp. Er staan diverse bungalows, waterbungalows, premium waterbungalows en campingplaatsen. Via Tanja hebben we weer een deal genoteerd en zitten we in de Premium waterbungalow (W34) die direct aan de waterhole ligt en nog eens met het beste uitzicht. Weer top geregeld en weer voor relatief weinig geld. Vanaf het terras op de 1e verdieping hebben we een mega mooi uitzicht op de druk bezochte waterhole die ook de hele nacht nog eens verlicht is (met een rode verlichting, zodat de dieren er geen hinder van hebben). Als het donker wordt en de temperatuur van 40 graden terug zakt tot ca. 28 graden, dan komen de dieren één voor één naar de waterhole om te drinken. Zo zien we ook hier weer olifanten, neushoorns en andere dieren. Het is al laat als we het bed opzoeken. Het is eigenlijk veel te leuk om te blijven zitten. De andere ochtend moeten we eerst naar een bandenstation, even buiten het park (20 kilometer rijden vanaf het kamp). Een van de banden verliest wat spanning. Wat blijkt is dat ik ergens door een spijker ben gereden. Dus geen schade als gevolg van roekeloos rijden over het gravel. Voor 7 euro is de band gerepareerd, weer op de auto gezet en alle banden gecontroleerd op de juiste spanning. Daarna gaan we het park weer in op weg naar Halali. Al snel hebben we weer een mooi fotomoment als kort bij de weg in het zoutgebied een hyena van de dan nog behaaglijke zon geniet. En ook vandaag komen we weer vele dieren tegen. Zo een paar dagen rondrijden in een natuurpark is geen straf. Integendeel. In de middag checken we bij Halali park in en installeren onze auto en tent op de camping. De temeratuur tikt weer 40 graden aan en dan smaakt een koud biertje perfect. We eten nog voor het donker wordt waarbij de braai weer aan gaat. Daarna lopen we naar de waterhole. Ook hier is een verlichte waterhole, al moeten we er dit keer een paar honderd meter voor lopen. We zien een olifantenfamilie en later als we nog eens terug komen, zijn we net op tijd om een groep hyena’s te zien aankomen. Ze drinken met veel geluid en dompelen zichzelf onder in het water. En nog iets later zijn er 8 neushoorns bij de waterhole. Alleen deze zijn niet uit 1 groep. Er is duidelijk wat spanning tussen wat neushoorns en luid briesend en met de poten schrapend over de grond proberen ze elkaar te intimideren Even ontstaat er een schermutseling tussen 2 grote mannetjes en eveneens als 1 van de mannetjes te dicht bij een jong kalf komt, waarna moeders van zich doet spreken. Ik kan met het rode licht toch een aantal foto’s maken en een filmpje. Ook bij deze waterhole kan je je wel voor een wat langere tijd vermaken, want het duurt niet lang voor er weer andere dieren verschijnen. Die verlichte waterholes zijn een uitkomst voor de bezoekers van de kampen. Er is altijd wat te zien. Het is bijna middernacht als ik de tent op het dak van mijn auto in kruip en in dit verhaaltje weer geschreven heb.  Ik ben benieuwd naar de dag van morgen. We gaan weer heel wat anders doen Maar dat morgen.