Etosha Park

We ontbijten rond 7 uur en gaan daarna met onze auto het park in Gisteren hebben we de westkant en zuidkant va het Dolomite park verkend en vandaag gaan we meer oostwaarts. Maar toch bij even de waterhole spotten die tegen het kamp aan ligt of er dieren zijn. Mijn gevoel bedriegt me niet want bij de waterhole zijn 3 leeuwen. En dat zo kort bij ons kamp. De leeuwen hebben geen zin in mensenvlees, maar zijn gefocust op de waterhole waar ze gaan drinken. Andere dieren, normaal een potentiële prooi blijven op gepaste afstand. Daarna vervolgen we onze weg. Het is nog niet zo warm, maar iets van 24 graden, dus de dieren zijn wat actiever. We komen zo onderweg, naast de zebra’s, wildebeesten, springbokken en giraffen nu ook Hartebeesten, hyena’s en jakhalzen tegen. We rijden tot bij Olifantsrus, waar bij een restcamp een lange loopbrug is gemaakt naar een uitkijkpost. Dit is één van de weinige plekken waar je uit de auto kan en mag. Verder oostwaarts zien we een kudde olifanten, langzaam schuifelend richting een waterhole. Ze moeten nog 2 kilometer overbruggen. We rijden door om ze bij de waterhole op te wachten. Als we daar aankomen zien we een gigantisch grote groep zebra’s, elkaar verdringend bij de waterhole. Zoveel zebra’s hebben we nog nooit bij elkaar gezien. Als je deze en de velen die nog in groepen bijeenstaan en op hun beurt wachten om te kunnen drinken, bij elkaar optelt kom je met gemak aan 1.000 zebra’s. Het is een gevecht om de hiërarchie, wie het eerst bij het water mag aanschuiven. Diverse opstootjes tussen zebra’s maken het voor ons leuk om te blijven kijken. Met de achterpoten wordt er wild in de lucht getrapt en soms op hun achterpoten staand met de bek wagenwijd open, de tanden bloot en een soort gillen slakend, worden felle duwpartijen gespeeld. Door die stampede ontstaan er grote stofwolken.  Het duurt al best een tijd en geen olifanten te zien. We rijden ze nog een keer tegemoet en zien dat ze nog niet veel verder zijn opgeschoten. We besluiten eerst nog een stuk verder te rijden en wellicht zien we ze later nog een keer. De weg, of beter pad is niet overal even begaanbaar. Het wasbordgevoel wat je krijgt als je op de grote harde hobbelige stukken rijdt is minder en je kan dan ook zeker niet doorrijden. Telkens denk je dat er ergens een stuk van de auto zal afvallen. Het rijden de delen met los zand is veel leuker. Dat is lekker terreinrijden en de wielen gewoon hun spoor laten vinden. We keren om en rijden terug naar de waterhole waar we de olifanten wilden opwachten. Nu hebben zij op ons gewacht, want als we aankomen zijn een stuk of 15 olifanten bezig met drinken, wassen, een zandbad nemend en met wapperende oren en in de rondte zwaaiende slurfen, de vele zebra’s van de waterhole weghouden. Het is een machtig mooi zicht, zoveel dieren bijeen. Naast de olifanten en de vele zebra’s staan er ook springbokken, struisvogels en vliegen er vele vogels af en aan. Op de terugweg later komen we steeds minder dieren tegen, maar dat is niet gek met de thermometer op 37 graden. Het is dan al in de middag. We krijgen van een  andere bezoeker van het park (die met zijn auto naast ons stopt) een tip dat er even verderop een grote leeuw ligt. Het ligt voor ons op de weg die we wilden nemen. Op zijn aanwijzingen van de locatie zien we een grote leeuw met lange wapperende haartooi liggen onder een acaciaboom. Heerlijk beschut tegen de zon, maar toch goed te zien voor ons. En om het aantal dieren compleet te maken die we wilden spotten, zien we bij terugkomst bij ons kamp bij de waterhole een Witte Neushoorn liggen. Die heeft net gebadderd en ligt op te drogen in de zon. Op gepaste afstand wordt hij gadegeslagen door zebra’s, giraffen, springbokken en een struisvogel. Als de Neushoorn zich opricht en gaat drinken, durven de dieren schoorvoetend dichterbij te komen om wat te drinken. Ze blijven alert op een onverwachte reactie van de neushoorn, maar deze blijft uit. De middag is al ene eindje gevorderd als we terugkeren naar het kamp, ene koud biertje nemen en een in het zwembadje plonzen. Al het stof van vandaag wordt zo lekker afgespoeld en het is heerlijk relaxen zo. Het avondgebeuren is een herhaling van gisteravond. Tegen half zeven lopen we naar de restauranttenten, krijgen onze tafel en krijgen het menuutje. Het eten is niet verkeerd, alleen voor onze begrippen niet heel veel. Als het meisje van de bediening onze lege borden komt ophalen en vraagt of het gesmaakt heeft, zeg ik dat het smaakt naar meer en dat ik nog wel zo’n bordje zou lusten. Eerst denkt ze dat ik een grapje maak, maar al snel heeft ze door dat dat niet zo is en ze gaat naar de keuken om nog een bord met een stukje beef, wat gebakken aardappeltjes en groente te halen. We sluiten het eten af met een toetje van cake en “overheerlijke custard” ;-)

Nu, als ik dit schrijf zit ik weer op het terrasje bij de lodgetent en waait er een zacht, warm briesje. Het is heerlijk stil hier. Alleen worden we zo nu en dan opgeschrikt als er weer zo’n grote sprinkhaan tegen je op springt. Maar ook dat went.