De heenreis naar Windhoek

We vliegen naar Namibië met Ethiopian Airlines vanaf Brussel. Heel erg voordelige tickets met een korte tussenstop in Wenen en een overstap in Addis Abeba. Het is een nachtvlucht en met dezelfde tijdszone als wij in Nederland is het lekker aankomen zo begin van de middag. Bussel is voor ons het vliegveld wat het dichts bij ligt waarvandaan je verre vluchten kan doen. We vertrekken op tijd, deze vrijdagmiddag, rekening houdend met files en wegwerkzaamheden. Maar goed ook dat we dat gedaan hebben want het navigatiesysteem onderkent verkeershinder onderweg en stuurt ons via sluipwegen België door. Het is fijn dat we in de persoon van onze zoon Eloy we een goede taxichauffeur hebben. We komen dan ook ruim op tijd aan in Brussel. Inchecken hadden we thuis al gedaan en met Etiopian Airlines heb je dan nog een extra voordeeltje: Je mag per koffer 5 kilo meer meenemen als je thuis al incheckt. Daar heb ik de dame bij de balie nog even op gewezen, nadat ze één van de koffers te zwaar vond. Daarna is het door de douane met je handbagage. Gelukkig mocht mijn foto-apparatuur ( 2 camera’s en een paar objectieven) in de tas blijven en was de bagage er zoals gewoonlijk weer sneller door dan ik, waar ik door mijn metalen prothese altijd wat uit moet leggen. Maar ook nu slaagde ik voor deze test en waren we binnen. De vlucht van Brussel naar Wenen was maar een korte vlucht met maar iets van 50 passagiers aan boord waar er toch meer dan 200 extra in zouden kunnen. In Wenen werd het vliegtuig voller, maar we hadden geluk met 3 plaatsen naast elkaar met heel veel beenruimte. Het vliegen zelf naar Addis Abeba en daarna de overstap en een volgende vlucht naar Windhoek is verder niet iets om veel over te vertellen, alleen was het mooi om het Victoriameer in Tanzania, de dichte beboste gebieden van Oeganda en de Okavangodelta van Botswana van 10 kilometer hoog te herkennen. Toen we het vliegtuig uitkwamen merkten we pas hoe warm het was. De thermometer gaf 35 graden aan, maar de gevoelstemperatuur, zonder een zuchtje wind, was aanzienlijk hoger. De douane en de immigratiedienst verliepen vlot en dus hebben we weer een paar mooie stempels in het toch al redelijk volle paspoort staan. Helaas was de chauffeur gestuurd door ons 1e slaapadres Hilton Hotel Windhoek er niet en na 40 minuten wachten en een paar telefoontjes bleek deze onvindbaar. We hebben toen een ander vervoersbedrijf genomen die ons naar Windhoek bracht. Daar slapen we 1 nacht in het Hilton, wat we thuis al hadden vastgelegd. Met excuses van de deputy manager kregen we meteen ook een upgrade van de kamer. De rest van de middag hebben we op het buiten-skyterras met de skybar op de 9e verdieping doorgebracht en heb ik een paar lekkere Namibische Gin-Tonics getest. In de beginavond waren we hier weer terug, want het skyterras staat bekend om de sundowner, lekker een cocktail drinken, met velen op het terras en de zon die ondergaat achter de bergen. De temperatuur is goed, er is nauwelijks wind, de muziek is goed evenals de sfeer op het terras. Een goed begin van de vakantie, maar ook wel een contrast met wat we vanaf morgen gaan doen. Morgenochtend halen we de Toyota Hilux 4x4 op met daktent wat de komende weken ons kampeerverblijf en -vervoer zal zijn. Maar dat is de vakantie zoals we het willen gaan beleven.