Weer naar huis

Met -7 op,de thermometer staan we op. Het was onze laatste nacht in de camper en tevens een heel koude. Maar daar hebben we in de camper weinig van meegekregen. Als we de gordijnen open doen zien we dat alles wit is en dan is het best koud om op je slippertjes naar buiten te gaan. Een koude nacht betekent ook een heldere nacht. Het zicht op de berg is de mooiste van de dagen dat we er waren. De zon kleurt de berg helemaal rood. 

We rijden vandaag terug naar Johannesburg, maar eerst pakken we al onze spullen in en brengen de camper van binnen in orde. We hebben best nog wel wat onaangeroerde boodschappen. De halve fles wijn en kwartje gin geven we aan onze buurtjes, een groep studenten. Zij zijn blij met drank die hun wat warmte zal geven bij het kampvuur. De andere boodschappen en twee vliegtuigdekentjes stoppen we in een paar tassen. Deze geven we onderweg wel aan mensen die het harder nodig hebben dan wij. Om 8 uur rijden we de camping af. Via Winterton en Spioenkop rijden we naar de N3, de tolweg. Het uurtje over de weg er naar toe is vele malen interessanter dan de 400 kilometer durende rit over de tolweg daarna. Onderweg en voordat we de tolweg opgaan zien we op de bergweg N600 vrouwen langs de weg staan. Twee ervan hebben een kindje in een draagzak. Als we stoppen en het raampje open doen en vervolgens een tas laten zien, komen ze zo hard als dat kan met een draagzak op de buik of rug naar ons toe snellen. Ik stap uit en overhandig hen de 2 tassen met boodschappen en reisdekentjes. Die laatsten kunnen zeker van pas komen bij de kleintjes. Zij kunnen de andere spullen oom vast goed gebruiken. Dan rijden we de N3 op. In het begin kunnen we totaal niet doorrijden als we de bergen bij de Van Reenenpas over gaan. De 2 banen die beschikbaar zijn, worden veelal gebruikt door vrachtwagens die letterlijk naar boven kruipen en dan gaan ze elkaar nog inhalen ook. Het is alsof er een wedstrijd tussen 2 schildpadden gaande is en wij en andere personenauto’s die een stuk sneller kunnen, hangen er langdurig achter. 1 Voordeel: Een snelheidsovertreding zullen we niet ktijgen. De weg leidt direct naar Johannesburg. Er staan vele gele flitspalen langs de weg en ook zijn er regelmatig politiecontroles of staan er er auto’s van de wegenpolitie verdekt opgesteld. Ik heb de cruiscontrol aangezet en blijf binnen de maximale snelheid. Dat rijdt ook een stuk beter met deze grote bus. Veel noemenswaardig zien we niet op deze weg als we het berggebied hebben verlaten. En omdat we nog wat tijd hebben voordat we de auto in gaan leveren stel ik voor om nog een stukje door de stad te rijden. Via het Carlton Centre Roof of Africa een gebouw dat met z’n 223 meter nog altijd het hoogste gebouw van het Afrikaanse continent is gaan we het echte stadshart in. Voor we er erg in hebben, staan we er direct onder. Het is Indrukwekkend hoog. Het gebouw was voorheen een hotel, maar staat nu bijna leeg. Alleen op de begane grond is een druk winkelcentrum (Carlton Mall) en is er een lift die bezoekers naar de 50ste verdieping brengt, voor een 360 graden uitzicht over de stad. Voor ons is er geen mogelijkheid om te parkeren dus rijden we door. Datzelfde parkeerprobleem blijft zich voor doen, waardoor we toch maar het besluit nemen om richting de autoverhuurder te gaan. Hiervoor moeten we wel door het hele centrum, waar de straten allemaal parallel lopen aan elkaar en eveneens recht gekruist. Dit zoals dat ook in de Amerikaanse straten vaak het geval is. Doordat het veelal ook nog eens  eenrichtingsverkeer is, zien we toch een groot stuk van de het stadscentrum waar het krioelt van de mensen en activiteiten. We bereiken de weg naar Kempton park, waar we eerst de auto bij een washal laten wassen en daarna naar de verhuurder rijden. We leveren de auto in, hebben een goed gesprek over de problemen die we met de andere auto hebben gehad en komen een compensatie overeen. Daarna brengt men ons naar het vliegveld. Het controleren van onze handbagage en paspoorten verloopt vrij soepel en we kunnen vlot door. We vliegen eerst met een nachtvlucht naar Parijs en komen daar aan om half 6 in de ochtend. Dan is het best wat doorlopen en een stukje met de metro om bij terminal 2F te komen. Hier weer een handbagage-controle, waarbij zo ongeveer alles per stuk in een bakje gelegd moet worden. Een douanier fouilleert me uitgebreid. De pieper eas afgegaan en mijn simpele mededeling dat ik een stuk metalen been heb, overtuigt hen niet. Safety first. Ik kan het wel begrijpen na al die verveldende aanslagen de afgelopen tijd in Frankrijk. De paspoortcontrole gaat een stuk sneller. We lopen vlot door, geen tijd meer voor cappucino, en komen bij de gate waar men begint met boarden. De vlicht naar Amsterdam is slechts een korte en dan zit de vakantie er op. 

Het was weer een onvergetelijke reis met vele hoogtepunten. We hebben zeer veel dieren in de wildparken gezien, zeer vriendelijke mensen ontmoet, prima campings, luxe lodgeten en B&B’s gehad en overweldigende natuur gezien. 

Sawubona en dankie!