Naar het noorden van het Krugerpark

De baboons (bavianen) hebben hun gekrijs al vroeg ingezet. Duidelijk is hoorbaar wie over de troep bavianen de baas is. Het diepe, zware gebrul van de grootste baviaan overstemt alles. Toch stoort het me niet en draai ik me nog even om. Om half 7 staan we dan toch op. Onze nieuwe vrienden zijn dan al volop in de weer. De één pakt zijn caravan in, de ander jaagt op de brutale bavianen met een katapult. De planning omom 8 uur te vertrekken wordt met gemak door iedereen gehaald en om half 8 vertrekken we in colonne, volgens de afgesproken volgorde. Eén van de mannen kent een kortere route over het park wateen winst van 20 kilometer geeft. Het enige risico is dat een kudde olifanten ons tegenhoudt (wat gisteren bij hen ook gebeurd is). We nemen de gok. 7 Auto’s, allemaal 4x4 aangedreven vertekken al zoevend over de gravelwegen.  Wij hebben als enige geen caravan achter ons aan. Op deze wegen rijden we best een stukje uit elkaar, omdat we allen grote stofwolken produceren. Met een flinke tijdwinst bereiken we de weg naar Musina, de 70 kilometer lange rechte weg met grote gaten. Behendig rijdt iedereen slalommend om de gaten heen. We houden er een best tempo op na en bereiken Musina. Daar is een stop gepland om te tanken. Een deel van de groep, waaronder wij stoppen bij het tankstation. Anderen rijden door. De groep heeft radiocontact met elkaar. Alleen wij hebben dat niet. Na getankt te hebben zegt Vincenzo, één van de mannen dat de rest verderop bij de shell-garage zal wachten (zo is afgesproken). Wij gaan de weg op, op zoek naar de garage. Maar in Musina geen shell-garage te zien. We zitten al op de N1, een politiepost voorbijrijdend als we van de andere kant de eerder doorgereden auto’s zien terugkomen. We zouden door kunnen rijden en ons eigen weg kunnen volgen, maar we hebben afgesproken samen te rijden en dat doen we dan ook. Wij volgen dat zelfde beeld als de omgedraaide auto’s en keren op de doorgaande weg om, passeren weer de politiepost en proberen de anderen bij te halen. En ja dan zal je het altijd zien... We worden bij het weer binnengaan van Musina door een patrouille met lasergun staande gehouden. Ik heb echt te hard gereden en ze zijn dan altijd behoorlijk streng. Ik doe mijn raampje open waarna de agent vraagt: “How are you today?” De standaard vraag. Ik antwoord dat het niet zo goed is omdat ik verdwaald ben en mijn colonne ben kwijtgeraakt. Ik probeer zijn medeleven en medewerking hiermee te krijgen om me niet op de bon te slingeren. En hij reageert erop en zegt dat de 3 auto’s met caravans even verderop staan op zo’n 500 meter verder bij een andere benzinepomp. Gespeeld slaak ik een zucht van verlichting en bedank hem. Tot mijn grote verbazing mag ik doorrijden met alleen de mededeling dat ik het wat rustiger aan moet doen.. Het stukje toneel heeft gewerkt. Bij de benzinepomp aangekomen staan daar inderdaad de 3 omgekeerde combinaties en komen ook de anderen er aan die, net als ik al eerder hebben getankt. Er heerst wat verwarring want de Shellgarage was verdwenen. Maar iedereen is er weer. We vervolgen onze weg naar Pafuri en nemen een zogenaamde gele route van de kaart (veredelde B-weg). Dit is de meest rechtstreekse route naar Pafuri maar niet over de grotere weg. Op deze mooie route door heuvellandschap, kort onder de grens me Zimbabwe zien we ook de soms schrijnende situaties waaruit blijkt dat dit toch wel een heel arme provincie is van Zuid Afrika. Gehuchten met echt slechte hutjes, kinderen soms niet eens aangekleed en voor een deel nog vervoer van ezel met wagen, zeker bij Masisi. Zuid Afrika is heel mooi maar de verschillen zijn enorm.

Zonder problemen met de auto bereiken we de noordelijkste gate van jet Krugerpark Pafuri. Hier checken we allen in en nemen we één voor één afscheid van onze nieuwe vrienden. De moeder van de Zuid Afrikaans kampioene Ashley Moolman-Pasio wil graag ons internetadres van ons reisblog hebben. Ze belooft zelfs om volgende zomer als ze naar Nederland komt om haar dochter aan te moedigen langs te komen. 

De groep gaat een andere richting op in Kruger dan wij, omdat ze in een ader restcamp hebben geboekt. Wij beginnen dan aan onze tocht door Kruger die 4 dagen en 3 nachten zal duren. We gaan van noord naar zuid. In dit deel van Kruger is het erg droog en worden lage begroeiing onderbroken door grote Baobab-bomen. Het blijven vreemde vomen om te zien. In het begin zien we niet zoveel wild lopen, maar dat wordt later op,de dag ruimschoots goedgemaakt, waarbij we onder meer een kudde buffels van wel 200 stuks tegenkomen en zeer grote olifanten met enorme slagtanden, waarvan er één wel slagtanden van een meter heeft. Dit deel staat er om bekend dat hier enkele van de grootste olifanten van Zuid Afrika rondlopen. Ik denk dat we de grootste wel hebben gezien. Het is een warme dag en de vele uurtjes auto vergen hun tol. Zeker in Kruger rijd je maar iets van 40 km per uur en stop je geregeld. De tijd vliegt dan voorbij. We zoeken Shingwedzi restcamp op, een wat kleiner restcamp maar een prima plekje om te overnachten. We zetten de daktent op en eten in het restaurant. Dan gaan we vroeg naar bed. Morgen willen we om 6 uur het park in.