Een lange reisdag

Met de vooruitzichten van urenlange wachtrijen bij de security van Schilphol zijn we vroeg vertrokken. Eloy brengt ons en levert ons netjes voor de deuren van vertrekhal 3 af het is dan net voorbij half 12. Tijd genoeg om naar de incheckbalie van Saudia Airlines te gaan. Zelfs nog te vroeg, dus wordt het wachten en aansluiten in de rij die zich al gevormd heeft. Een klein uur later hebben we onze rugzakken ingeleverd en wordt ons gewezen waar we aan moeten sluiten in de slingerende slang van wachtenden om naar de security te kunnen. De rij gaat door de vertrekhal weer naar buiten waar we aansluiten in de rij in de tent. Het duurt niet heel lang voor we weer terug binnen zijn. Dan wordt ons verstaan gegeven dat de groep mensen waar wij in zitten, door moeten lopen naar vertrekhal 2 om daar aan te sluiten. Door dit op te volgen kunnen we flink opschieten en staan we als snel in de rijen op het bovendek. In minder dan een uur verder zijn we al bij de balies waar we de handbagage en onszelf door de security mogen aanbieden. Een gesprekje met de mensen die daar aan het werk zijn en drukke shifts maken zonder tijd om wat te eten of drinken, doet ze zienderogen goed. Ze vinden het wel fijn dat een passagier nou niet eens staat af te geven op de lange wachttijden, maar gewoon een lolletje maakt. In minder dan 2 uur zijn we door alles heen en hebben nog tijd om wat te eten en te drinken. Hoe anders gaat het met anderen op de luchthaven, zo zal later blijken. Om 15.15 gaat men volgens de planning boarden, want om 15.55 is de vlucht gepland om te vertrekken. Het is enorm stil bij gate E24, de laatste van deze pier. Nog geen 70 mensen zijn er verzameld als we gaan boarden. Deze groep,is snel aan boord en vele lege stoelen zijn er te vinden. Maar we vertrekken niet om 15.55. Telkens melden zich mensen bij het vliegtuig die uren hebben staan wachten en dat gaat door tot voorbij 16.15. Meer dan een uur nadat men is gaan boarden. Hierdoor vertrekken we een stuk later. Maar ja het is vakantie en ik laat het maar gewoon over me heen gaan. Muziekje op en spelletje op de Ipad. De vlucht verloopt prima, de service is goed en het eten ook. En het lukt me om een paar uur te slapen van deze vlucht van iets van 5,5 uur. Doordat we een uur later vertrokken zijn en we ook een uur later op Jeddah in Saudie Arabië aankomen, verwacht ik dat de overstap van 4 uur wel korter is. Maar als verassing wordt er gemeld dat de vlucht van Jeddah naar Jakarta met een uur is uitgesteld. Balen maar ook hier: het is vakantie.

De terminal waar we zitten in Jeddah is vrij nieuw en er is slechts een deel van de shops en eettentjes in gebruik. Even mensen kijken vanaf de gallerij op de eerste verdieping is leuk maar na een tijdje gaan we toch maar richting de gate, wederom helemaal bij het einde van de pier. We kletsen wat met wat Nederlanders, die of ook op vakantie gaan of die familie gaan bezoeken in Indonesië. Zo komen we de tijd wel door. Maar wederom heeft men een verrassing voor ons. De vlucht wordt nog eens met een goed uur extra uitgesteld en we moeten van Gate veranderen. We worden nu weer naar het andere eind can de luchthaven gestuurd. De groep Nederlanders gaan, als in een groepsreis, gezamenlijk naar de andere kant. Het is best even gezellig zo. We schuiven de bankjes die daar staan allemaal zo dat iedereen op de ene kan zitten en op de andere de beentjes kan leggen. Het is nu een tijd wachten in een vrij lege hal. De afleiding komt er later vanzelf als groepen kleurrijk uitgedoste islamitische Indonesiërs, veelal oudjes, ook naar de gate komen. Het zijn er wel een paar honderd. De ene groep met okergele sjaaltjes, de andere met rode hoofddoeken en weer een andere groep met een bonte verzameling aan kleuren. En velen op te grote of zelfs veel te grote schoenen of sandalen. Het zijn pelgrimgangers die naar Mekka zijn geweest op bedevaart, de Umrah. Dat is de vrijwillige vorm van de bedevaart Hadj, de jaarlijkse bedevaart naar Mekka, die iedere volwassen moslim die daartoe de middelen heeft ten minste eens in zijn leven moet verrichten. Het observeren van deze vaak wel heel kleine mensen (vaak nog lang geen 1,50mcm) is leuk. De markante koppen van de mannen met mooie hoofddeksels en kleurrijke tenues en de gesluierde vrouwen, allen met een tas van de tourorganisator, volgestouwd met pringels, frisdrank en koeken geven een leuke afwisseling tijdens het wachten. Als er wordt geroepen dat men zo gaat beginnen met boarden, schuifelen al deze pelgrimgangers tussen iedereen door om als een soort slinger van mensen te verzamelen. Het duurt dan nog eens bijna een uur extra voor we aan boord zijn. Met ruim 3 uur vertraging gaat het volgestampte vliegtuig naar Jakarta. De tocht van 9,5 uur is lang, maar een deel ervan heb ik kunnen slapen. Eenmaal aangekomen in Jakarta is het weer even schakelen. We moeten een visa van arrival hebben en we moeten een app gedownload hebben ivm corona. We sluiten aan in de rij voor een stempel op de boardingpass dat onze corona-app gecheckt is voor de visa-on-arrival. Dan moeten we bij het volgende loket de betaling, contant, doen voor het visa en bij loket 3 krijgen we stempels voor het paspoort. Maar dan zijn we er nog niet. Eerst moeten we ook nog een Qr-code scannen, waarna we online een formulier moeten invullen, waardoor er weer een qr-code komt. die moeten we dan weer bij een volgend poortje laten scannen. Onderweg worden onze paspoorten nog een paar keer gecontroleerd en dan zijn we eindelijk door de verplichtingen heen. Het is dan al 21.00 terwijl we er om 17.20 zouden zijn. Gelukkig hebben we via ons eerste hotel (Mercure Batavia) vervoer geregeld. Met een half uur rijden door de stad zijn we bij het hotel in VOC-stijl (het oudste hotel van Jakarta, vertelde de chauffeur me. Het inchecken verloopt vlot en dan is het douchen. Omdat we nog niet gegeten hebben vanavond vetstellen we het in het hotel en om 22.30 zitten we aan het eerste bordje Nasi Kampur en Sopa Iga Garang Asem (traditionele soep met rund en stevige kruiden). We zijn begonnen aan de vakantie.