Rukiya Safari Camp

7 oktober 2018 - Malandelas Complex, Swaziland

In Rukiya Safari Camp heefr men een dagelijks terugkerend programma. De ochtenddrive, waarbij je gewekt wordt om 04.30 uur en vertrekt naar Balule Private Parc, wat op zo’n 12 km rijden buiten Wild Rivers Nature Reserve (natuurreservaat waarin Rukiya Safari Camp haar 6 lodgetenten heeft staan). Rond 10.30 ben je dan weer terug, waarna je rond 13.30 een lunch hebt. Om 16.30 vertrekt de jeep voor de avonddrive op het natuurreservaat en als je dan om ca. 19.30 terug bent ben je ruim op tijd voor het avondmaal. En dit programma herhaalt zich elke dag. 

Wij hebben van elke gamedrives er 2 gedaan, dus 2 x avonddrive en 2 keer ochtenddrive en beide keren waren heel verschillend. Want wilde dieren laten zich niet leiden door tijd of gebied.

Niet op het natuureservaat waar wij verblijven en niet op het Balule Private Parc. 

Wild Rivers is een gebied van 3000 hectare dat deel uitmaakt van de 12.000 hectare grote Blyde Olifants Conservancy. Hier komt van de Big 5 alleen de luipaard voor, maar zijn er veel andere dieren. Tijdens de 2 avonddrives hebben we steeds andere wilde dieren gezien, waarvan de giraffen en de wrattenzwijnen (Pumba) toch wel het grappigst zijn om te zien. En naast de vele impala’s, steenbokken, antilopen, koedoes en Gnoes (wildebeesten) hebben we ook het geluk om een paar keer een civetkat te zien. Tijdens de avonddrive stoppen we op een open plek om de zon achter de imposante Drakensbergen te zien verdwijnen met een glaasje (gin-tonic en wijn) in de hand. Een avond hebben we in het donker met de lampen hyena’s kunnen spotten en de andere avond zijn we achter sporen van luipaarden aangegaan, echter zonder succes.

De ochtenddrive is nog spectaculairder. Nog in het donker, met de jassen dichtgeknoopt (waar sommigen in de jeep er ingepakt zitten, alsof we een zuidpoolwandeling gaan doen), rijden we in een open jeep met guides Dillen en Donovan eerst het natuurreservaat uit (20 minuten hobbelen tot aan de poort) voor we de weg op gaan om ca. 12 km verderop via een afgesloten hek het Balule Private Parc op te gaan. Dit 60.000 hectare grote park is privé-eigendom en heeft 2 delen. Links en rechts van de Olifantsrivier. Links hebben slechts de auto’s van Rukiya toestemming om in dit deel van het park te mogen rondrijden (dit deel wil men niet commercieel gebruiken) en rechts zijn een aantal lodges waar meer in groepsverband safaritochten worden georganiseerd. Balule en de naastgelegen private parcs hebben onderling geen hekken en ook de grenzen met Krugerpark zijn vrij van hekken. Dit betekent dat de dieren geheel vrij zijn om te gaan en staan maar betekent ook dat je niet weet welke dieren er in dit deel van het park zijn. En doordat het in Zuid Afrika al bijna 3 jaar te droog is en de rivieren op hun laagst staan of soms wel droog, kunnen de wilde dieren ook vrij eenvoudig de rivieren overdteken.

Na een korte briefing rijden we het park binnen. Donovan, gewapend met slechts een stok in zijn hand (toch best link met de kans op leeuwen, luipaarden, olifanten of wilde buffels) gaat vooruit om lopend sporen te lezen. Sporen van de hertachtigen zijn er genoeg, maar hij zoekt naar leeuwensporen en neushoornsporen. Hij houdt contact met de wagen via walkie-talkie. Ondertussen rijden wij in de buurt rond en zien vele dieren. Op een gegeven moment meldt Donovan dat hij leeuwensporen heeft gevonden, die niet erg oud lijken te zijn. Hij volgt de sporen en Dillen in de auto is dan alert. En dan na een tijdje piept de walkie-talkie weer en meldt Donovan zich in het Zuid-Afrikaans (hierdoor denken ze dat wij dat niet kunnen verstaan) dat hij de leeuw heeft gevonden. En dan met een noodvaart scheurt Dillen met de jeep over de zand-en gravelweggetjes naar hem toe. Op veilige afstand komen te samen en dan rijden we stapvoets richting de leeuw. Deze ligt op de zandbedding langs de rivier aan de andere zijde. Enigzins verdekt opgesteld fluisteren de guides ons van alles toe over de leeuwen en hun gebruiken en gewoontes. De leeuw ligt hier te wachten op andere leeuwen uit de groep. Er zijn ook sporen van meer leeuwen en dat wijst erop dat ze in de buurt zitten. De leeuw staat na een tijd op en begint aan een diep zwaar gebrul. Dat is zo hard dat het door heel je lijf dreunt. Volgens Dillen is dit wel zo’n 10 km verder te horen. De leeuw laat zo weten dat hij er is, geen indringeers wenst en dat alleen groepsgenoten mogen komen. We blijven nog een tijd wachten, maar de leeuwen doen hun eer aan, zijn lui, hebben alle tijd en laten zich niet zien. Tijdens rest van de eerste ochtenddrive zien we nog wel krokodillen en badende nijlpaarden. Ook mooi om te zien. De 2e dag begint met hetzelfde ritueel en ook nu gaat Donovan vooruit. Er blijken nu veel meer sporen van leeuwen aan deze kant van de rivier te zijn. Dat wordt oppassen dus. Maar ondanks dit gevaar loopt Donovan slechts met een stok als wapen. Het wordt een soort van kat-en-muisspel om de leeuwen te vinden. Want de sporen lopen kris-kras door elkaar heen. De guides willen echt graag de leeuwen vinden, dus doorkruisen we een groot deel van het park. Rond 8.30 uur houden we halt bij een drinkput. Hier zijn de leeuwen onlangs geweest en weer vertrokken. Dillen besluit dat we hier halt houden en dat we hier het meegebrachte ontbijt gaan nuttigen. Hij loopt nog eerst even het  naastgelegen heuveltje op om te kijken of de omgeving veilig is en pakt dan de boxen met eten en pakt deze uit. Wij zijn ook het heuveltje opgelopen voor wat foto’s evenals een ander Nederlands stel, Bas en Nienke. Als we wat foto’s hebben gemaakt en we even staan te kletsen, ziet Mireille op ca. 50 meter van de auto een buffel komen aanwandelen. We vertrouwen dit niet en lopen naar de auto waar we Dillen informeren. Hij was druk bezig met het ontbijt en verschiet in een heftige reactie. We moeten allemaal snel de auto terug in, want een wandelend mens heeft als hij asngevallen wordt door een buffel binnen 50 meter geen kans. De immens grote buffel is dan te snel en veel te sterk. We moeten allemaal erg stil blijven zitten en wachten. De buffel nadert ons tot op 3 meter en gaat drinken, terwijl hij ons goed in de gaten houdt. Het duurt een hele tijd maar dan keert de buffel om en wandelt weg. Maar dat is precies in de richting waar Donovan staat, die met de walkie-talkie geïnformeerd is. De buffel heeft Donovan al geroken en zet de jacht op hem in. Dillen zet snel alles van het ontbijt op de grond, springt in de auto en rijdt hard achteruit terwijl wij hem vertellen waar de buffel ondertussen is. Deze loopt door de bush en als we over de weg voorbij de buffel zijn, kan Donovan in de jeep springen. Hij is veilig nu. De buffel geeft de strijd op en wandelt verder en wij keren terug naar de boxen met ontbijt. 

Donovan geeft het spoorzoeken niet op en vervolgt zijn pad. Dan heeft hij de leeuwen gevonden. Door de bush heen wandelend hij hij er 3 gevonden in een soort duinpannetje. Wij moeten met de auto een stuk om dat bush heen rijden om in de buurt te komen. Maar doordat we niet exact weten waar Donovan is, is het lastig zoeken. Als dan de leeuwen Donovan hebben opgemerkt is het ineens alle hens aan dek. Dillen maakt harde fluitgeluiten om de leeuwen af te leiden zodat Donovan zich kan terug trekken en horen waar wij zijn. Maar eerst haalt dat niks uit. Na nog een paar pogingen lukt het Donovan om uit het gezichtsveld van de leeuwen te komen en op een veilige plek op ons te wachten. Deze zoektocht loopt dus niet helemaal zoals ze verwachtten of hoopten. Om veiligheidsredenen en omdat het haast ondoordringbaar struikgewas is, staken we de zoektocht en zetten de terugreis in. Bijna een uur later dan gepland zijn we veilig terug. Zo zie je: De buffel en leeuwen waren de baas. Zij bepaalden het ritme. Voor ons zit het er nu hier op en gaan verder zuidwaarts. Het is ondertussen flink warm geworden.

Foto’s