Op weg naar de Kalahari woestijn

Een nachtje bijkomen van de vliegreis in het Hilton in Windhoek is een aanrader. Goede bedden, een donkere, stille kamer en een zeer uitgebreid ontbijt waren goede ingrediënten voor een uitgeruste start vandaag. Om half negen werden we opgehaald door iemand van Africampers, waar we onze 4x4 hebben gehuurd. In de loods stond de auto voor ons al klaar met de volledige uitrusting naast de auto uitgestald, zodat ze ons alles konden laten zien. We kregen een zeer uitgebreide uitleg van Justin van Africampers, haast te veel om te onthouden, maar belangrijk was zijn telefoonnummer zodat we hem zouden kunnen bellen als er wat onderweg zou zijn en we hulp nodig zouden hebben. Het was weer even wennen met zo’n grote auto, hoewel ik ook best een grote auto gewend ben, maar deze oogt nog wat groter en hoger op zijn wielen. Het eerste wat we hebben gedaan toen we vertrokken was de supermarkt opzoeken. We hadden een heel lijstje gemaakt met boodschappen. De kar was volledig vol met veel water, fruit, rijst, ontbijtbenodigheden en vlees en hout voor de braai. Helaas was de drankafdeling dicht, dus geen biertje, wijntje en Gin. Dat hadden we meer gezien in supermarkten: geen alcoholische drankverkoop op zondag. Dat bewaren we maar voor de volgende dagen. Vervolgens hebben we de auto afgetankt en reden we met 140 liter diesel de B1 op, op naar het zuiden. Wat al meteen heel anders is dan bijvoorbeeld Zuid Afrika; de weg hier, wat toch een belangrijke weg is, is een 2-baans weg en loopt kilometers lang kaarsrecht in één lijn. Wel makkelijk met inhalen. We hadden het verzoek gekregen om op de asfaltwegen een kruissnelheid van 100 kilometer per uur aan te houden. Je mag wel harder hier en de auto had ook geen enkele moeite met 100 kilometer plus, maar haast hadden we niet en zo kan je ook beter genieten van het mooie woestijnachtige landschap wat al vrij kort na het vertrek in Windhoek aandiende. Vele kilometers kan je in de omtrek kijken en dan zie je woestijnachtig gebied met struiken, droge rivierbeddingen, om de paar kilometer een picknickplaats en dieren. Voornamelijk schapen, geiten en ander vee en soms bavianen en impala’s. We rijden zo iets van 190 kilometer, waarbij we onderweg slechts 1 dorp passeren Rehoboth. Ik zie nog een verschil met Zuid Afrika. De gemiddelde huizen zijn wel een stuk mooier en kleurrijker dan vele dorpjes langs de weg in Zuid Afrika. Voor de volgende plaats die we onderweg zien moeten we de weg af en gaan we de gravelroad c21 op richting Hoachanas. Het landschap wat we onderweg al zagen maar op afstand, is nu het landschap waar we in rijden. Rode en gele woestijnduinen wisselen elkaar af en vormen een prachtig decor om in te rijden. De enkele autos die we zien veroorzaken net als wij grote stofwolken. Het is warm, heel warm en droog, heel droog. De meertjes en riviertjes op de navigatie zijn allen drooggevallen. Na zo’n 45 kilometer moeten we de C21 af en nemen we een nog kleiner pad wat we zo’n 10 kilometer moeten volgen, totdat we bij een omheining met hek komen. We hebben dit eerder gezien en weten wat te doen. Het hek open maken, de auto erdoor, het hek weer dicht en verder rijden. Na een paar kilometer, nog een hek voor we het uitgestrekte erf oprijden van Jansen Kalahari Guestfarm. We bellen aan en de eigenaar komt ons meteen welkom heten en we volgen hem in zijn pickup truck naar het kampeergedeelte. We hebben een prima plek waar we onze  auto bij de mimosaboom zetten. Deze bomen zie je enorm veel in dit gebied met de gele bolvormige bloemen. Vanaf onze plek hebben we een topzicht op de weidse gronden en verder hebben we een eigen sanitairblok waar de boiler met houtstook wordt verwarmd en een buitenkeuken met braai en spoelbak. Prima voorzieningen zo. Rond onze plek lopen een paar nieuwsgierige impala’s die als ze door hebben dat je naar ze kijkt, ze zich met hoge sprongen uit de voeten maken. Op het terrein is ook een klein zwembad. Te klein om baantjes te trekken maar ik vond het heerlijk om ff af te koelen. Ook vanavond is er weer een mooie zonsondergang. Als ik de kip op de braai heb liggen kijk ik zo over het smeulende vuur naar de ondergaande zon. De temperatuur zakt naar een aangenaam niveau, zoals deze bij ons in Nederland als een lekkere zomeravond wordt betiteld. Het is bijzonder stil. Ik hoor alleen de cicades, het knisperend vuurt en de enorm grote soort langpootmuggen tegen de lamp aan vliegen. Verder is het een gitzwarte avond met vele sterren in de lucht.