Authentiek Solo (Surakarta)

Met de trein is het van Yogyakarta naar Solo (of Surakarta) slechts een uur met de trein. We nemen afscheid van het jonge enthousiaste team van Hostel  Snooze (aanrader voor wie deze kant op gaat) en gaan met de grabtaxi naar het station. Onderweg leert de chauffeur me nog wat West-Javaans. Het is overigens maat iets van 15 minuutjes met de taxi. We hebben de vouchers voor de trein al gedownload en hoeven alleen maar in te checken door de barcode bij de computer te houden, waarna onze ticket geprint worden. Dit keer hebben we niet een luxe trein, omdat het toch maar een uurtje rijden is. In Solo aangekomen nemen we de volgende taxi (heel betaalbaar) naar de volgende homestay.  Ook deze heb ik op internet en op basis van beoordelingen en ligging in het centrum gekozen. We komen in de straat van de homestay. De straat oogt erg levendig met aan de ene zijde allemaal streetfoodkarretjes voor de gebouwen en aan de andere kant vooral veel scooters. Ik ben benieuwd hoe de homestay dan zal zijn. Het oogt aan de voorzijde vrij klein. Echter als we binnenkomen, zien we dat het best ver door loopt naar achter. We worden ontvangen en checken in. Dan laat men onze kamer zien. Deze ligt aan een kleine binnentuin met een veranda. Het oogt allemaal erg vriendelijk en besloten. De kamer ziet er best okey uit. Onder de veranda drinken we thee en Rifat, die namens de familie onze gastheer is en een aardig woordje Nederlands spreekt. Hij leert dat van een andere Javaan. Hij vertelt ons wat er hier in de buurt allemaal te doen is en in de omgeving rondom Solo. Dat heeft hij allemaal netjes voor ons uitgeschreven. Na een paar mokken thee willen we de stad in om wat rond te kijken, als het ineens heel hard gaat regenen. Binnen enkele minuten loopt de tuin zowat onder water. Rifat geeft ons aan dat we een andere kamer gaan krijgen, omdat de huidige kamer bij erg veel regen onder water kan komen te staan. De kamer die we krijgen is nog eens een stuk luxer, maar de upgrade krijgen we van hem. Hier zal het zeker droog blijven. Als het in het begin van de avond droog is, gaan we toch nog even de straat op. Vlakbij is alun-alun Utara. Van Yogyakarta weten we dat dit een vierkant veld is. Op het veld hier is een kermis aan de gang en is er een soort foodplaza. We zien veel attracties, maar nog niet veel mensen. We zijn veel te vroeg. Men komt hier tot leven als het donker is. De attracties overigens lijken wel uit de jaren ‘50 te komen. De draaimolens, zweefmolens, de vele schipschommels en reuzenraden (heb er wel 10 gezien) lijken wel gemaakt uit blik. En er zijn nog meer bijzondere attracties, zoals het vissenspel. Ik ken dat van vroeger met minihengeltjes met magneetjes er aan om vissen met een magneetje te pakken of met een haakje aan de hengel en met vissen met oogjes waar de haakjes aan kunnen inhaken. Maar hier zijn de waterbadjes gevuld met water en met tropische visjes, die de kleintjes vangen met schepnetjes. Te bizar. En ook de verkoop van konijntjes, muisjes en hamstertjes verdient ook al niet de prijs voor diervriendelijkheid. We laten de kermis voor wat het is en gaan in de stad eten. De 2e dag in Solo blijven we in de stad. We gaan alles te voet doen. Dat is goed te doen ondanks dat het al weer erg warm is. We lopen naar de Triwindu Market, een grote overdekte antiekmarkt, waar je echt van alles kan kopen. Van echt mooi antiek tot kitscherige poppen en van casettebandjes, oude beeldschermen, tot oude krissen (Javaanse dolken) en kogellagers van auto’s. Als je op zoek bent naar bijzondere decoraties voor je woning, moet je hier zijn. Na dit bezoek gaan we naar de kraton Mangkunegaran, waar we het paleis bezoeken, onder verplichte begeleiding van een gids (deze spreekt behoorlijk Nederlands). We krijgen veel te horen over het koningschap van deze familie (in Solo en Yogyakarta zijn in totaal 4 koningfamilies), die nu meer een symbolische functie hebben om de Javaanse cultuur te bewaren. Best leuk om dat te zien. we bezoeken deze ochtend verder een overdekte markt met eten, een plein waar ik wordt uitgenodigd om op de bekkens en drum van het gamelanorkest te spelen, bezoeken de ruïnes van het Vastenburg Fort (18e eeuws Nederlands fort) en lunchen bij een zeer bijzonder mooi en wit gebouw Gedung Djoeang 45. Dit was een dienstfaciliteit voor het Nederlandse leger. Dit Nederlandse erfgoedgebouw werd gebouwd in 1880, een eeuw na de oprichting van Fort Vastenburg, dat dicht bij elkaar ligt. Het werd de kantine voor Nederlandse soldaten.  Omdat het als kantine in gebruik was, kreeg het gebouw de naam cantienstraat wat kantinestraat betekent, voordat het Gedung Djoeang 45 werd genoemd. Het werd later ook kliniek voor de Nederlandse Kolonie. Pas in 2019 is het open gesteld voor bezoekers en is he tonder meer een restaurant (kantine), museum, evenementen ruimte en tal van andere functies. In de middag gaan we naar een ander deel van de Keraton en wandelen door een oude Kampung (dorpswijk) waar nog de sfeer van het authentieke Javaanse volksleven voelbaar is. Hier is rust en harmonie, misschien ook door de gamelanmuziek. Luxe kent men hier ook niet en het is armoede troef, maar men kijkt allen vrolijk en zijn gastvrij. De Kampung ligt naast het Kasteel (keraton Surakarta) bij Kraton Kasunanan. Het kasteel is deels in een wat vervallen staat en we lopen er wat omheen. Bij terugkomst is er op het plein voor het kasteel een ceremonie aan de gang. Veelal oude mannen in kostuums, koninklijke soldaten, zijn het plein op gemarcheerd en worden door een commandant in et gareel gezet. En onder tromgeroffel en fluit spelen 2 verklede personages in ene schijngevecht. Daarna mag je met hen op de foto. Maar he tis nu eerder andersom. Waar ik met een van de oude  soldaten op de foto wil, willen ze allemaal met me op de foto. We maken er een aantal gelukkig ;-).  Daarna wandelen we in het gedrang van de vele toeschouwers terug. In de avond regent het weer en gaan we terug naar Gedung Djoeang 45, wat maar een paar minuten lopen is. Ik heb gene zin om helemaal natgeregend ergens aan te komen, dus we kiezen voor gemakkelijk. Als afsluiter gaan we nog een keer terug nar de kermis waar het een drukte van jewelste is. De chaos is leuk om eens gezien te hebben. Terug in de homestay is het hier al 22.00 uur en is het al stilletjes. Bijna iedereen is aan het slapen als ik aan mijn verhaaltje begin. Ik heb alleen gezelschap van behoorlijk wat vervelende muggen. Ze hebben me al goed te pakken gehad.