Naar de smeltkroes van Namibië

De tijd gaat snel en weer zit er een nacht op. We vertrekken alweer naar de volgende locatie: Opuwo, Wat in Himba “Het einde” betekent. Opuwo is een smeltkroes van culturen. Opuwo is een mooie en complexe metafoor voor hoe wat als modern wordt ervaren, en dat wat als puur traditioneel wordt gezien, in harmonie kan leven. In de boekjes staat dat het best lastig is om in Opuwo te komen maar niets is minder waar zo blijkt later. We vertrekken om 08.00 uur. We moeten iets van 60 kilometer terugrijden naar Kamanjab over de gravelweg. Onderweg zien we vele giraffen, klipspringers (kleine hertachtigen) en ezels, al dan niet aangespannen aan een kar. Als we bij  Kamanjab aankomen weten we dat de weg noordwaarts een asfaltweg is. We verhogen de druk van onze banden weer tot 2,2 bar om zo de banden te sparen en comfortabeler te rijden. De weg naar het noorden is goed met mooi asfalt. De enige obstakels zijn de vele kuddes geiten en koeien die, wanneer ze willen, de weg over steken. We passeren ook de ingang van de Westgate van Etosha Park die onze volgende bestemming wordt, later in de week. Ook de 2e weg die we moeten nemen naar Opuwo is een mooie asfaltweg. Hierdoor schieten we goed op en bereiken het gebied waar we moeten wezen al voor 12 uur. We komen nog wel in een zwaar stoffige zandstorm terecht die duurt tot aan de eerste woningen van Opuwo. Het lijkt er op dat we in een erg stoffige ambiance terecht gaan komen. Maar als we het plaatsje verder inrijden is de storm ineens weg. We zien dan een groot terrein waar een geitenmarkt is en we zien ook meteen waarom het hier de culturele smeltkroes van Nambibië wordt genoemd. Himba’s, Herero, Zemba en andere volksstammen lopen hier door elkaar. Het is een enorme drukte. Deze dag is de marktdag en dat zien we aan alle zwaar bepakte mensen, ezels en auto’s. We gaan, voordat we naar de lodge rijden waar we gaan kamperen, ook naar de supermarkt. Ook hier is er weer een Sparwinkel. We parkeren onze auto en binnen 2 tellen staan aan de linkers zijde kleurrijke dames die sierraden en hoofddoeken aanprijzen en aan de andere kant staan jochies die roepen dat ze onze auto wel zullen bewaken. In de Spar is de keuze van eten prima. Ik neem vers gebakken broodjes, beleg en wat te drinken en ga weer terug naar de auto. Ik geef de jochies een paar dollar (1 dollar is ongeveer 6 cent) en zijn zijn de koning te rijk. Ze kunnen weer wat eten kopen. Vervolgens gaan we de aanwijzingen volgen naar Opuwo Country Lodge. Deze ligt bovenop een berg, even buiten het stadje. Daar aangekomen zien we een zeer netjes verzorgd hoofdgebouw met restaurant, receptie, souvenierswinkel en bar. We checken in en kunnen op het naastgelegen kampeerterrein.een plek uitzoeken. Elke plek heeft elektra en een verharde plek voor de auto en een braai. We kiezen een plek uit (Er is maar 1 andere kampeerder) en als we geïnstalleerd zijn, roept het uitnodigende zwembad van de lodge ons. Het zwembad ligt voor het restaurant omgeven door een grasveldje en hiervandaan kijk je kilometers ver uit over de vallei en naar de bergen. Je kan het slechter treffen. Een mooi intermezzo zo van de vakantie. De rest van de middag brengen we hier door onder het genot van een lekkere Gin-Tonic. Het is lekker om af en toe in het zwembad te springen. Dan is het net vakantie.. :-) 

Ook maken we in de avond gebruik van het restaurant en eten we op het terras buiten. De temperatuur is nog aangenaam en iets van 25 graden. Daarna lopen we met de zaklamp in de hand terug naar de kampeerplek, waar een securityman, gewapend met een heus geweer de wacht houdt. Hij moet 2 auto’s van campinggasten bewaken. Ik vraag hem of het echt nodig is, waarop hij zegt dat het af en toe gebeurt dat er mensen uit het stadje over de omheining omen om spullen te stelen van de gasten. Met slechts 2 auto’s heeft hij een makkie. Hij heeft de wacht van 6 uur in de avond tot 6 uur in de ochtend. We geven hem wat te eten, wat hij graag aanneemt. Wat dat betreft hebben ze het hier niet breed.