Debarking - Ontschepen

21 maart

Met het laatste ontbijt aan boord komt er een eind aan het verblijf op de Plancius en is de expeditie ten einde. Mijn reistas zie ik al naar de kade gebracht worden. Deze wordt gezet bij de groep: Naar het vliegtuig. Er zijn er nog een aantal die in Ushuaia blijven of over land verder gaan. Ik ga echter terug naar Buenos Aires. Om half 9 wordt iedereen op de kade verwacht.  Maar eerst bedank ik het restaurantpersoneel nog wat elke dag met veel enthousiasme iedereen heeft ontvangen en dat met het foutloos benoemen van iedereens naam. Via de loopplank vanaf dek 4 kom ik op de kade waar het expeditieteam al staat te wachten om iedereen te omhelzen en een goede reis te wensen en ook de reizigers onderling nemen uitgebreid afscheid. De bus vertrekt dan ook iets later naar het vliegveld, maar we hebben tijd genoeg. In 2 weken tijd zie ik toch ook al wel de veranderingen in de bergen van Ushuaia. Op alle toppen ligt sneeuw en dat is de voorbode van de komende winter. Over een paar weken zal het hier grotendeels wit zijn en zijn de expeditieschepen vertrokken tot het volgende seizoen. Ushuaia zal dan een andere stad zijn. Dan breekt het winterseizoen aan en komende skiërs.  Dat ga ik helaas niet meemaken. Met een blik op het witte Tierra del Fuego zet de bus zich in beweging en rijdt nog 1 keer door de stad. Het ritje naar het vliegveld is maar kort. We checken in, althans dat probeer ik, maar ik krijg te horen dat ik om 12 uur moet terugkomen. De vlucht is vertraagd naar 14.40 uur. Het niet aannemen van de koffers blijkt willekeur. We zijn met 4 Nederlanders naar de counter gelopen en 2 hebben hun koffers wel kunnen afgeven. Maar dat is t amateurisme wat ook wel weer grappig is. We overbruggen de tijd met kletsen en voor t eerst na een paar weken even internet aan en t nieuws aan. De wereld heeft 2 weken stil gestaan voor me. En ik vond dat eigenlijk wel best. De vlucht en het vervoer met de taxi naar het hotel in de stad verloopt prima. Het  jammere alleen is dat op de dag voor de vlucht er een wijziging was van vliegveld, waardoor ik nu 40 minuten taxi had en anders maar 15 minuten en het enige verschil met de 1e keer taxi van het vliegveld naar het hotel is, dat deze chauffeur voor Boca Juniors is, dat hij bij het inrijden van de stad een  kruis slaat als we een kerk voorbij komen en dat hij nog minder Engels spreekt. Dat ik iets langer in de taxi zit vind ik niet zo erg want dan breng ik nog een avond en ochtend door in het centrum van deze mooie stad Buenos Aires.  Op aanraden van het hotelpersoneel ga ik eten in la Estancia (zelfde naam als in Ushuaia waar ik heerlijk gegeten heb). Het ligt op 10 minuten lopen van mijn hotel. La Estancia betekent ‘Verblijf en verwijst naar de huizen van de Gaucho’s (de Argentijnse Cowboys) die de runderen voor de steak lieten opgroeien en voor het beste vlees zorgden. De bediening en de koks aan de spitten zijn aangekleed in de gauchotenues. Ik heb een soort mixed grill van diverse stukken vlees van het rund. De aanbeveling was het zeker waard. De schotel is nagenoeg leeg en ik heb deze op een positieve  manier weggespoeld met een lekker glas Malbec..