Terug over de Drakepassage

19 maart

Nu we op de terugreis zijn en ik mijn foto’s en filmpjes terug kijk begin ik me pas echt goed te beseffen hoeveel we eigenlijk gedaan en gezien hebben. Deze reis met heel veel zeemijlen was vooraf al een heel bijzondere reis uit het programma. Veel expedities beperken zich tot een deel van de Peninsula, maar tijdens deze reis zijn we op heel veel plekken geweest. We hebben zowel de noordzijde van de Peninsula, de uitloper van het gebergte van Antarctica, die als een arm aan de bovenzijde van het continent ligt en wijst richting de Tierra del Fuego bezocht, maar ook de binnenzijde, diverse eilanden in de Weddellzee en een deel van het zuidelijke deel tot voorbij de Poolcirkel. 

Het weer heeft ons ook meegezeten. De overtocht vanuit Ushuaia naar Elephant Island was te doen. De flinke golven hebben me geen zeeziekte bezorgd (met hulp van medicatie tegen reisziekte) en eenmaal door de Antarctic Sound aangekomen in de Weddellzee was de wind geen geduchte tegenstander en heeft zich slechts 1 x laten voelen toen we een kayaktocht wilden doen. Alle andere geplande activiteiten in Plan A hebben we kunnen doen en zelfs nog meer dan dat met een extra dag met activiteiten. Naast het perfecte weer speelde waarschijnlijk ook mee dat we met slechts 67 passagiers aan boord waren, waardoor alle operaties om mensen te verplaatsen met de zodiacs vlot konden verlopen. 

Het aantal dagen van deze reis, die overigens nog niet ten einde is, is ook prima. Als ik de reisdagen er af haal, hebben we 9 heel intensieve dagen met een vol programma afgewerkt. Ik heb genoten van de Kayaktochten tussen de ijsschotsen door. Het voordeel van kayakken is, dat je overal dicht bij kan komen een een beetje zelf kan bepalen hoe snel of langzaam je ergens naar toe peddelt. Ook de zodiactochten waren bijzonder. Het voordeel van de zodiac is dat je snel van plek naar plek kan begeven als in een ander kayak of vanaf de brug van het schip walvissen of leopardseals gesignaleerd werden. De landings bracht me naar een aantal bases van onderzoeksstations of van overwinteringsplekken. Door deze te bezoeken en met de uitleg van de crewleden spreekt zo’n gebied met een bases veel meer tot de verbeelding en heb ik me vaak afgevraagd hoe men daar een jaar en soms 2 jaren hebben moeten overleven. En dat in een tijd dat er nog geen moderne faciliteiten waren. Op één of andere manier zie ik het toch voor me hoe dit gegaan moet zijn. Daarbij zijn de goed bewaarde huizen en onderzoeksstations die we bezocht hebben, een goed en levend bewijs om de verbeelding meer te laten spreken.

Door de vele indrukken elke dag in het drukke programma, moet ik de hele reis nog eens opnieuw herbeleven. Daarom zijn de foto’s, films en reisverslagen een goede hulp.  Hier heb ik jaren naar uit gekeken en het afgelopen jaar gebruikt om me voor te bereiden en in te lezen. En toch… heeft de werkelijkheid alle voorbereidingen en voorspiegelingen ver overtroffen!

Het programma van vandaag is meer educatief. Koen legt in zijn fotocursus de mogelijkheden uit hoe je en met welk progrmma je je foto’s nog meer kunnen laten leven. Hij heeft hiervoor een aantal tips, gebruikmakend van het programma Lightroom. Carina vertelt ons in haar presentatie meer over de pinguïns die we gezien hebben. De Adelie-, de Gentoo- (ezelspuinguïn) en de Chinstrappinguïn (kinbandpinguïn). De grappigste van deze 3 soorten vond ik wel de Adeliepinguïns, met de kleine kraaloogjes met witte rand er om heen, het grappige uiterlijk en zijn verenpracht waarbij het lijkt of deze een jacket dragen.

Ik leerde in de presentatie meer over hun levenspatroon, het hele jaar door vanaf het aan land komen, tot het maken van nesten, het uitbroeden van de eieren, het opgroeien van de kleintjes, het veranderen van de veren en tot het weer vertrekken naar open water om elders te overwinteren. Bijzonder vind ik dat ze zelf een soort olie produceren en dat als het ware uitpoepen, waarmee ze hun verenpakket waterdicht maken. Tanja geeft een lezing over duiken in het Antarctisch gebied, Koen een lezing over Baleinwalvissen en tot slot verzorgen Alexis en Valeria (beiden Argentijns) een presentatie over de lokale drank Mate, een soort thee van kruiden dat volgens een vast ritueel wordt bereid. Je hebt er een thermosfles met water van 70-75 graden warm, een mate-kom oorspronkelijk gemaakt van een uitgeholde pompoen, een bombissa wat een metalen rietje is, vaak van zilver en een zak met Yerba-kruiden. In de mate-kom die je eerst 4 volle eetlepels kruiden in. Dan hou je je hand op het gat in de kom en schud je stevig. Dan hou je de kom ondersteboven met je hand nog steeds p het gat en schudt weer, tot je de kom weer omdraait. Je hand haal je weg en daarop zit ene laag stof. Deze moest door het schudden er uit worden gefilterd. Vervolgens hou je de kom schuin zodat de kruiden aan 1 kant zitten en vul dan de kom met heet water (geen kokend water). Dan drink je via het rietje zelf de eerste kom leeg en vul deze dan weer met water. Dan geef je de kom door aan iemand waarmee je de drank wilt opdrinken en deze persoon drinkt de kom leeg en geeft deze weer terug aan degene die de mate gemaakt heeft. Mate drinken betekent ook delen met anderen. Zo drinken er uiteindelijk meerderen uit die ene kom met het rietje. De eerste mate is bitter en naar mate deze telkens wordt bijgegoten met water wordt de drank minder krachtig en dus minder bitter. De verhalen van Alexis en Valeria gaan over hoe zij als klein kind met hun vader en grootvader (de Gauchos = boeren) met mate zijn opgegroeid. Als kind ging je met hen mee en droeg de thermosfles. En als kind kreeg je als laatste een beetje mate, omdat deze dan zijn strek kruidige kracht heeft verloren en evt kreeg je er een schepje suiker bij. In hun traditie moet je dit gehele ritueel op deze manier volgen. Een andere volgorde of bijvoorbeeld roeren in de kom met mate is een no go en werd je zelfs genegeerd door degene die je de mate had aangeboden. Na deze presentatie en de recap is het weer tijd om te gaan eten. Ik zit aan een tafel waar ook Alexis aan schuift en hij vertelt nog meer over zijn leven in Patagonië, over zijn plannen voor een wijngaard en over zijn passie voor kayakken. Zo gaat er weer een dag voorbij. Dit keer zonder excursies buiten maar nu met een aantal interessante presentaties. We worden langzaam expert op het gebied van Antarctica.