Laatste dag met activiteiten

18 maart

Om 6.15 uur gaat de intercom:  “Good morning everybody, it is March 18, and the conditions look good. Breakfast is served at 6.30. Good morning everybody” Het is nog donker al sik de gordijntjes open schuif. We varen nog en nog niet op de plek waar aan willen komen, bij Deception Island. Vannacht was er veel ijs en dat heeft de tocht wat doen vertragen. Dat geeft ons wat extra tijd om te ontbijten. Normaal eet ik niet veel zo vroeg in de ochtend, maar nu gaan er toch wel een paar boterhammen met ei en ham in en wat vers fruit. De intercom komt weer in de lucht met de mededeling dat de dekken open zijn, maar dat ze glad zijn. Het heeft gesneeuwd en de sneeuw is meteen vastgevroren. Toch waag ik me naar buiten. Ik wil graag Deception Island zien en dan vooral eerst de doorgang. Deception Island is behoort bij de Zuid Shetlandeilanden en is een vulkaan die enkele honderdduizenden jaren terug is uitgebarsten en als het ware is geïmplodeerd, waardoor de gehele top weg is en alleen nog een ring van rotsgesteente over is van Basalt en Tuffsteen en waar de krater vol is gelopen met zeewater. Er is 1 opening naar de zee. Deze noemen ze Neptunes Bellows. In het midden van de opening naar zee is een rots op zo’n tweeënhalve meter onder water die als een gevaarlijk obstakel omhoog priemt. De doorgang is zo’n 230 meter breed maar door deze rots en doordat er altijd een sterke wind waait door deze doorgang is het voor de kapitein toch altijd een spannend moment. En nu is er ook nog minder zicht door mist en sneeuw. Maar onze kapitein is nergens bang voor en is bijzonder ervaren en stuurt het schip behendig het kratermeer op. De beschutte ligging binnen de vulkaan is al in de 19e eeuw in gebruik als beschutte plek voor de robbenjagers. En later kwamen hier de walvisvangers en is er zelfs een walvisverwerkingsfabriek waar de botten van de walvissen gekookt werden en er walvisolie geproduceerd werd. Bij Palmers Bay, wat direct achter de ingang ligt zijn de overblijfselen van deze fabriek nog zichtbaar. Op de stranden hier lopen honderden pelsrobben. Wij leggen hier niet aan maar varen door naar de achterzijde van het kratermeer (10 kilometer lang en 6 kilometer breed) om te stoppen bij Telefonbay (de naam heeft niets te maken met telefoon, maar is genoemd naar de naam van een schip). Hier maken we een landing met de zodiacs. Ik kom aan op een zwart lavastrand en alles zou hier zwart zijn, ware het niet dat het hier gesneeuwd heeft en er een heel apart zwart-wit landschap is ontstaan. Alleen de kleuren van de kleding van wij, reizigers steken bij dit zwart-witte beeld af. 

Ik volg het uitgezette pad naar een eerste heuvel langs een scherpe kraterrand van kleinere vulkaangedeelte. Hier is de bodem bedekt met ijs en zou een goede schaatsbaan zijn. Maar dan moet je tientallen meters bijna loodrecht naar beneden kunnen overbruggen. Boven bij deze fotogenieke heuvel het je een mooi op het kratermeer. Er is nog een 2e mogelijkheid voor een klim naar een heuvel, maar die is voor mij te steil en te glad. Ik wandel op mijn gemak terug naar beneden en geniet van het zwart-witte decor. Het is wel bizar, alles zwart of wit. Het lijkt net op een maanlandschap in een zwart-witfilm.

Ook vandaag hebben we 2 activiteiten buiten die door de lunch van elkaar worden gescheiden. en wat voor lunch hebben we. Friet met frikandel speciaal. Voor mij als Nederlander een bekende hap, maar voor de meesten van de reizigers een eerste kennismaking. Mijn open gesneden frikandel met uitjes, mayo en curry trekt de aandacht van de Amerikanen met ‘How to eat this kind of hotdog’ 

In de middag varen we door naar Edinburgh Hill. Dit moet een apart soort rots zijn die je moet hebben gezien, vertelt Claudio. We gaan het zien. Ik breng de tijd van na de lunch tot aan het bereiken van Edinburgh Hill door op de brug met Matthias, de Duitse gids van de crew en bioloog. Hij kent dit deel van Antarctica heel goed. Hij heeft hier op de Zuid Shetland Eilanden 5 zomers doorgebracht om de Skua, vertaald: Zuidpooljager, wat een veel voorkomende grote vogelsoort is, te bestuderen. Hij vertelt over de eilanden, over de Skua en over de diverse basissen die hier zijn. zelf heeft hij tijdens zijn studie op een Duitse, Argentijnse en Russische basis zijn intrek gehad. Er zijn veel basessen in de buurt, maar ook van landen waarvan je het totaal niet verwacht zoals Peru en Oekraïne. Groot Britannië, Argentinië, Rusland en Chili hebben hier behoorlijk wat basissen. De ongebruikelijke landen zeggen volgens hem dat ze een onderzoeksstation zijn, maar volgens hem is het ook een stukje politiek machtsvertoon om hier een bases te hebben. Matthias is ook een goed spotter en hij ziet een walvis voorbij komen die we niet niet eerder gezien hebben, de Zuidkaper. Ik heb deze eerder gezien tijdens een vorige reis in Zuid Afrika. 

We komen bij Edinburgh Hill op Livingston Island. Hier doen we een zodiactocht, waarbij genoemde Edinburgh Hill het doel is. Op afstand lijkt het een gewonen rotsheuvel, maar hoe dichter je erbij komt hoe bijzonderder deze rots is. Grote basaltrotsen die als verticale lange banen langs en over elkaar liggen vormen samen deze hoge rots. Hoe dit nou weer ontstaan is, ik kan er met mn muts niet bij (moet eigenlijk met mijn pet zijn, maar dit past hier beter)

Heel apart om dit gezien te hebben. Dit was de laatste activiteit buiten het schip op het water. Vanavond beginnen we aan de terugreis naar Ushuaia. Het is nog een paar dagen varen en we moeten eerst nog een stukje zuidelijker om de vele massa’s ijs te ontwijken. Met de dagelijkse recap, een presentatie over Deception island en het ontstaan ervan en een presentatie over de overlevingstonnen die we altijd in de zodiacs meenemen, luiden de avond in. Ik ga al vroeg naar de hut. Ik realiseer me dat we zo ontzettend veel gezien hebben en dat de dagprogramma’s ons ook de gehele tijd hebben bezig gehouden. Ik heb nog geen dag gehad dat ik tijd heb gehad om de dag nog even terug te kijken. Het is intensief en we zijn zo verwend met het weer en de wind, waardoor we zoveel hebben kunnen zien en doen. De komende dagen is het verblijven op zee. Misschien kan ik dan alles nog een terugkijken en -lezen. Maar ondanks dat we geen landings of zodiactochten meer hebben, de komende dagen zullen zeker voorzien worden van een dagprogramma.