Naar de Kathedraal

De zon doet deze ochtend zijn best om ons wakker te maken. Het belooft een stralende dag te worden. De wolken, nu nog een kraag vormend rondom de pieken van de bergen worden smaller en lossen geleidelijk op. Ons doel van vandaag is Cathedral Peakbezoeken. Dit deel van de Drakensbergen heeft zijn naam gekreegen doordat een paar toppen de vorm van de torens van een kathedraal hebben, zo hebben we gelezen. We rijden eerst terug tot Winterton om vervolgens via een lange kronkelende weg naar Didima Camp te rijden. Dit is een kamp met huisjes en bijna het eindstation van de weg naar Cathedral Peak. Vanaf hier gaan we de omgeving verkennen en hebben weer wandelbenen ondergeschroefd. De weg vanaf Winterton is ongeveer 42 kilometer lang en leidt door vele Zoeloedorpjes. Een camper zien ze hier ook niet vaak, want vele blikken onderweg zijn naar ons gericht. En onze blikken andersom. We krijgen ook hier weer een inkijkje in het dagelijkse leven van de Zoeloebevolking. Met weinig tot geen middelen moet men het hier doen. Er zijn hier en daar waterpompen, waar men al zwengelend water kan verkrijgen en in emmers of jerrycans meenemen. Vee loopt vrij rond en de hutten/huisje/roundavels zijn veelal van hout, afgestreken met modder of mest en bedekt met hooi of golfplaten. Een enkeling heeft het voorrecht om een stenen huis te hebben met ramen en een dak. Wat ook opvalt is dat er veel mensen zijn en dat er velen van hen niets aan het doen zijn, of rondhangen in groepjes waarbij de groepjes mannen/jongens colaflessen laten rondgaan met een drankje wat echt geen cola is. Wat het is, geen idee, wellicht maiswijn, maar dronken word je er wel van. Dat bewijs krijgen we regelmatig te zien. En als er gewerkt wordt door bijvoorbeeld water te halen, wassen in de rivier, of hout te sprokkelen gebeurt dat door alle leeftijden, van kleine kinderen tot oude vrouwen. Een aantal mensen hebben ook beschilderde gezichten. Witte en oranje gelaten (Met witte kalk en oranje modder gekleurd), onderdeel van en traditie waarbij jonge vrouwen een teken van volwassenheid tonen. (Is ons verteld door een Zoeloedame later op de middag. Ook hebben een deel van de mensen grote littekens van snijwonden in het gezicht. Dezelfde Zoeloedame vertelt ons dat dat ook traditie is. Exact weet ik de betekenis ervan niet. Ik heb haar verhaal niet goed begrepen. Zelf heeft ze geen littekens van snijwonden in haar gezicht maar haar zoontje van 2 heeft dat weer wel. 

Sommige mensen willen graag op de foto als ik het hen vraag en gaan poseren voor de camera. Anderen zijn schichtig en laten alleen hun achterste zien. Zoeloecultuuropsnuivend en genietend van de overweldigende landschappen bereiken we de voet van het Cathedral Peak gebergte. We passeren het hekwerk van KZN, schrijven ons in, laten onze wildcard registreren en rijden vervolgend naar Didima Kamp. Hier parkeren we de camper en kopen een wandelkaart bij de receptie. Vanaf het kamp is een wandelroute, genaamd Rainbow Gorge. Deze route brengt ons  binnen een kilometer op een flinke hoogte, wat mijn benen ook voelen. Maar dan krijg je ook een eerste klas uitzicht voor terug. De verzuring in mijn benen kan ik laten wegvloeien op een bankje bovenop de eerste helling, de Arthur Colaert Bench. Als we over de eerste adem heen zijn vervolgen we onze weg om de Tryme Hill heen tot aan de Rainbow Gorge. Elke stap verder en elke bocht verder brengt ons een nieuw adembenemend uitzicht over een diepe kloof met aan beide zijden indrukwekkende bergen. Niet voor niets is dit deel van de Drakensbergen beroemd om de mooiste vergezichten. We volgen slechts een deel van deze wandelroute en keren dan weer om. In de verte ver onder ons zien we een stipje van onze camper. Als we weer beneden zijn, nemen we de camper om ca. 5 kilometer verderop, na weer een slagboom gepasseerd te zijn, aan te komen bij Cathedral Peak Hotel. Dit wat mondainer ogend hotel is onze stopplaats voor een lunch. Uitkijkend over de machtige bergreuzen, genieten we van een prima lunch. Ik neem de kans waar om van het luxe buffet te nemen en doe met te goed aan te veel lekkers, van Rode curry, lamscoteletten, tot een Griekse salade. Het hotel heeft wel de hotspot van locatie. Rondom is het uitzicht echt fantastisch. Alleen daarom zou je hier naar toe gaan. Na dit spectakel van natuur rijden we weer terug over dezelfde route en zien we de dalen, glooiingen, dorpjes vanaf de andere kant. Afgezien van de armoede waarin de Zoeloebevolking leeft is dit echt wel een topplek om te mogen wonen. De bergtoppen rondom geven ook een vorm van veiligheid, zo komt het op me over. Een uur verder zijn we weer terug op de route naar Mountain Splendor Eco Resort.

Het is de laatste avond die we op de camping doorbrengen. De braai gaat nog een keer aan, de spiezen met kippendijen worden gebradne en daarna gaat het houtvuur op volle toeren aan. De zon heeft de dag weer verlaten en het wordt een koude nacht.