Over de Sossusvlei in Helikopter

Ook vandaag staan we vroeg op. 6 Uur. En wel voor een volgend avontuur. We pakken onze spullen in en rijden naar de naburige lodge. Via Sossusvlei Lodge Adventur heb ik een helikoptervlucht geregeld. We worden ontvangen, de papieren worden ingevuld met de verklaring dat we op eigen risico mee gaan en dan neemt Hannes, de piloot ons mee. We rijden een klein stukje buiten de poort en daar staat een rode helicopter op ons te wachten. Hannes vraagt of we met of zonder deuren gaan vliegen. Ik kies voor zonder deuren en Mireille vindt het veiliger met een deur. Dat betekent dat ik voorin plaats neem naast Hannes die ook aan zijn zijde de deur heeft weg gehaald. We stijgen op en meteen  zien we de pracht van de omgeving. Ook zien we de zonsopkomst en maken we mooie foto’s. De vlucht over de Sossusvlei en vele duinen is indrukwekkend mooi. Dan besef je pas hoe enorm groots het hier is. Waanzinnig en waanzinnig op te doen. De vele kleurschakeringen door de zon bieden telkens weer een nieuw mooi plaatje. Als je de kans hebt om dit te doen, doe het zeker. Ga met ene helikopter of hete luchtballon over dit zeer bijzondere gebied.  

Na terugkomst wacht ons de rit van Sesriem naar Swakopmund aan de Atlantische kust. Het betekent ook een rit van ca. 350 kilometer, bijna geheel door de woestijn. Het wordt een rit waar we vele gezichten van de woestijn zien. Lange grote zandvlaktes, dan weer een deel met kale heuvels, dan door een bergpass de Gaub Pass (zeer bijzonder) en weer haast eindeloze oranjekleurige vlaktes. En natuurlijk Solitaire. Solitaire staat op de kaart als een plaats. In boekjes over Namibië, zoals Lonely Planet kom je het tegen met het verhaal van een plaatsje met een benzinepomp en restaurantje, genoemd naar de Nederlandse schrijver en filmproducent Ton van der Lee die een boek schreef over Solitaire. Dat bestond toen alleen uit een benzinepomp, een winkeltje en een huis waar twee mannen woonden. Van der Lee begon er een kleine camping en een restaurantje; het begin van hoe Solitaire nu is. Solitaire heeft nu naast een tankstation, garage en een winkeltje ook een restaurant (Café van der Lee, bekend om de heerlijkste appeltaart), een bakkerij en overnachtingsmogelijkheden. Het plaatsje, of beter gehucht, want meer dan wat ik noemde is er niet is naast bekendheid door de appeltaart en de boekvermeldingen ook bekend om de oude autowrakken die het gehucht markeren. Een absolute tip om hier te stoppen. In de middag komen we bij Walvisbaai en dan is het nog 30 kilometer langs de kust rijden naar Swakopmund. Onderweg stoppen we bij het strand waar we grote groepen Flamingo’s zien en een zonnende zeeleeuw (Hij leek wel dood, maar toen ik kort bij kwam, was hij ineens springlevend). Swakopmund klinkt erg Duits en erg Duits beïnvloedt blijkt het. We checken in bij Alte Brücke Camping, wat een zeer verzorgde kleinschalige camping en bungalowpark blijkt. Dan verkennen we te voet Swakopmund We zitten op de camping slechts een paar honderd meter van zee, en als Zeeuwen bekend en gewend met zee, moeten we daar natuurlijk even kijken. We zien nog een spelende zeehond op het strand en vissers die flinke kabeljauwen met de hengel uit zee vissen. Swakopmund ziet er mooi uit. Met vele Art Deco huizen uit begin 1900 afgewisseld met moderne strak vormgegeven appartementen. Het lijkt een heel welvarende stad. Ik begreep dat velen uit de omgeving van Windhoek hier graag met vakantie komen en hier hun buitenverblijf hebben. Die avond eten we in het restaurant bij de camping, The Old Steamer (stoomboot). Het is wel lekker om even binnen te eten, want de straffe wind blaast koude lucht over Swakopmund en het is die avond nog maar iets van 12 graden. 

Foto’s volgen later bij betere wift