Van Krugerpark naar Hoedspruit

Het is half 6 in de ochtend als we de deur van onze bungalow dicht trekken, de sleutel in de keybox van het Skukuzapark droppen en we Krugerpark weer verder gaan bekijken. Helaas regent het deze morgen, eerst zachtjes maar al snel wat harder. We willen vandaag een aantal uurtjes rondrijden om vervolgens via Orpengate, zo halverwege Krugerpark het park verlaten voor onze volgende bestemming nabij Hoedspruit.

De dieren in het park laten de regen over zich heen komen. Het is het eerste buitje sinds maanden en alles en iedereen heeft hier naar water verlangd. Langs de weg ligt een grote gevlekte hyena, die ons geen blik waardig gunt, maar gewoon in de regen blijft liggen en ook andere dieren lopen vooralsnog vrolijk in de regen. 2 kleinere hyena’s zorgen voor wat opstopping als ze brutaal voor de auto’s blijven lopen. Als even later een paar auto’s er langs kunnen, staat één van de hyena’s v oor onze auto. Deze vindt onze auto blijkbaar erg leuk, want hij komt met zijn snuit tot op de motorkap. Best een vreemde gewaarwording. Als hij de motorkap en gril onderzocht heeft gaat hij langs de auto en begint aan onze banden te knagen. Dat is voor ons het sein om toch maar even wat gas te geven.

Door de regen is de temperatuur gezakt naar 12 graden. Het is dus veel kouder v]dan de 35 graden van de dagen ervoor. Echt heel vreemd en bijna niemand rekende er op, want bij een picknickpost waar men naast een winkeltje ook een buitenrestaurantje heeft wordt koffie en warme chocomel goed verkocht, evenals de gerechten van de braai, als is het nog vroeg in de ochtend. Impala.... impala, roept een van de koks, die weer een vleegerecht gaar heeft en zijn klant zoekt.

Na een grote kop cappucino rijden we verder. We zien wederom veel verschillende dieren op de vaak grote uitgestrekte vlaktes. Ondanks de regen blijven de dieren op zoek naar eten. Water is nog schaars. De waterpoelen en riviertjes staan droog en we zien dan ook diverse antilopen, impala’s en apen water drinken uit kleine gaten in het wegdek.

Onderweg komen we ook langs een megadikke Baobabboom. Ik denk dat deze wel een omtrek heeft van meer dan 20 meter. Best indrukwekkend.

Omdat we vanmiddag ook niet pas laat in de middag bij Rukiya safaripark willen aankomen, zoeken we een weg (gravelpad) wat binnendoor richting Orpen gaat. Omdat je hier totaal niet kan doorrijden, houden we rekening met een gemiddelde van 30 km pe uur. Op dit pad is het erg rustig. Tegenliggers komen we lange tijd niet tegen. Pas na ca. 30 minuten komen er 2 auto’s van de andere kant. Van de voorste auto gaat het raampje open en de man vertelt ons dat even verderop 4 olifanten erg boos zijn en iedereen tegenhouden. Zelf heeft hij meer dan een half uur stil gestaan, voor hij er tussendoor kom schieten. We rijden door met toch wat extra voorzichtigheid. We worden nog een paar keer gewaarschuwd door andere auto’s die van de andere kant doorkomen. En dan zien we de 4 olifanten staan, langs 2 kanten van de weg. Maar de weg is vrij. Zachtjes nader ik de 4 en als ik bij hen ben, geef ik extra gas en zijn we langs de dieren. Dat ze boos zijn zien we honderden meters lang. Struiken en bomen zijn zwaar toegetakeld en takken liggen op de weg.

Als we bij Orpen aankomen en de zon inmiddels schijnt, verlaten we Krugerpark met een hoop mooie indrukken.

We gaan op weg naar Hoedspruit. Vanaf het Krugerpark is dat bijna 1 rechte lange weg van wel zo’n 45 km lang met langs de weg alleen maar heken en toegangspoorten naar privéparken. Onderling zijn de parken vrij van hekken en zo loopt het Krugerpark eigenlijk nog gewoon door.

Even voorbij hoedspruit ligt de toegangspoort tot het privépark, waar Rukiya Safari lodges haar tenten heeft op staan. Binnen de poort moeten we nog wel ca. 10 km rijden door de bush voor bij het kleinschalige tentenkamp zijn aan de rivier. En wederom vallen we van de een verbazing in de andere. Wat een mooi opgezet tentenkamp op wat een fantastische plek. Hier hebben ze een voleledig pakket aan gamedrives en verzorgde maaltijden. We worden hartelijk ontvangen en krijgen het programma te horen wat men hier draait. Zo gaan we deze middag nog voor een gamedrive op dit privédomein en eten we gezamenlijk met de andere gasten na terugkomst. Het is al vrij kort voor het vertek van deze gamedrive als we geïnstalleerd zijn en vallen met onze neus in de boter. In een open jeep gaan we met nog 2 stellen op pad. De ranger vertelt onderweg van alles over wat we tegen komen, van dieren tot planten en over de vele termietenheuvels. Rond half 6 zijn we op open plek met een fraai uitzicht op de Drakensbergen. Deze lijken van hieraf gezien wel op de grand canyon. We gaan hier een sundowner doen (zonsondergang meemaken) onder het genot van een drankje. En als het donker is rijden we verder over het park met de lampen van de auto en een sterke handlamp op zoek naar dieren. Deze zien we als de oogjes in de lamp kijken. We zien divese impala’s, steenbokken en antilopen, maar de zoektocht gaat uit naar de hyena of luipaard. Na lang zoeken zijn ze gevonden. 2 Paar oogjes, verscholen achter bosjes. De ranger weet dat hier een hyenakolonie is en roept ze aan door hun geluid na te doen. Het blijft lang stil en 4 glimmende oogjes blijven ons aankijken, veilig verstopt achter de bosjes en stenen. De ranger vertelt dat de jonge hyena’s al aan de autogeluiden zijn gewend omdat ze neit beter weten, maar de oudere houden toch nog wat reserve. Dan zien we ze uiteindelijk langzaam tevoorschijn komen en is onze zoektocht geslaagd. Rond half 8 zijn we terug en kunnen aanschuiven aan een lange tafel waar de kokkin een 3-gangen gerecht heeft bereid. Dat laten we heerlijk smaken waarna we vroeg onder het dekbed in de tent verdwijnen, want over enkele uren worden we alweer gewekt voor een volgende gamedrive, op zoek naar de big 5. We zullen om half 5 gewekt worden. Maar vroeg opstaan zijn we hier in een paar dagen al gewend.