Naar Ushuaia

Het is opstaan om half 7. De tas heb ik gisteravond nog ingepakt en ik ben klaar voor het vertrek naar de luchthaven Aeropuerto Internacional Jorge Newbery. Met de taxi is het 15 minuutjes. Dit vliegveld ligt aan de zee, tegen de binnenstad aan. Het standbeeld van Columbus die naar de zee staart is het markante herkenningspunt voor het vliegveld. Dan is het zoeken naar de balies voor de domestic-flights (binnenlandse vluchten) van Aerolineas. Een lange rij mensen verklapt waar ik moet zijn. Argentinië heeft 40 luchthavens voor passagiers, dus hier moet ik zijn. Als ik aan de beurt ben en mijn te zware tas op de band zet, wordt ik vlot geholpen door een goed Engels sprekende man van de maatschappij. Overgewicht in de koffers komt vaak voor omdat de basisregelementen slechts 15 kilo aan kofferbagage aangeven. Mijn koffer is iets van 23 kilo. De man geeft aan dat ik iets moet bijbetalen maar dat dat niet veel zal zijn. Hij geeft me een reçuutje van mijn incheck en verwijst me naar de casier. Daar is het weer in een rij aansluiten. Er zijn heel wat meer passagiers met hetzelfde verhaal. Als ik aan de beurt ben, moet is 2200 peso bijbetalen. Dat is iets van € 1,80. Een schijntje dus. Na betaling ontvang ik het bewijs van betaling van het overgewicht en mijn boardingpass. Vervolgens is het eerst langs de security voor controle boardingpass, dan naar de tassencontrole, waar ook hier weer mijn metaal in mijn been voor actie van de beveiliger zorgt en dan is het wachten bij gate 8.. Of toch weer niet, wamt je moet eigenlijk de borden wel in de gaten houden. Ze wisselen namelijk een paar keer van gate. Het is rond 9.00 uur als ik plaats neem in het vliegtuig. 3,5 uur is de vlucht naar Ushuaia. Het is de meest zuidelijke stad ter wereld . De hoofdstad van het eiland Tierra del Fuego. De eerste bewoners van dit gebied waren de Yamana-indianen waren de ouden. Zij waren degenen die het gebied tussen het einde van de Andes en het Beaglekanaal 'Ushuaia' noemden , dwz de 'baai die westwaarts doordringt'. De stad zelf is ontstaan toen er een gevangenis werd gebouwd en daar mensen naar gedeporteerd werden. De gevangenen bouwde de stad. 

De vlucht verloopt goed totdat we de landing inzetten en we tussen de bergen van Vuurland doorvliegen. Terwijl ik aan t filmen ben dondert het vliegtuig in een luchtzak een eind naar beneden. Best een vreemde gewaarwording, zeker als mensen gaan gillen en dingen door de lucht vliegen, maar zonder uiteindelijke problemen, vliegen we langs het Beagle-kanaal, waar ik met de boot ga vertrekken naar het vliegveld wat als een soort schiereiland in het water ligt. De paspoortcontrole is simpel en na mijn tas van de enige bagageband gehaald te hebben, ga ik met de taxi naar Hosteria Malvinas, waar ik 2 nachten zal verblijven. Ik zie de kade, de gebouwen en de stijle wegen door de stad, zoals ik al een beetje voorbereid had door een you-tube filmpje van Ushuaia te bekijken. De hosteria is lekker kleinschalig en op loopfstand van de kade (ca. 350 meter, maar met een flink hoogteverschil. Zo is heel dit deel van de stad gebouwd. De straten zijn echte kuitenbijtertjes. Ushuaia ligt ingeklemd tussen het prachtige Beaglekanaal en de hoge Martial Gletsjer. Je hebt dus rondom de stad een mooi decor. Het water maakt indruk, maar ook de omliggende bergen met de besneeuwde toppen zijn echt fantastisch om te zien.

Ik verken de stad, wat zo’n 50 jaar terug nog  een oude vissersdorpje was, maar dat ishet al lang niet meer. Ca. 100.000 wonen er.  Toch is het hier niet druk aangezien Ushuaia daar gewoonweg te afgelegen voor ligt. Hier komen naast locals, de mensen die dit prachtige deel van Vuurland bezoeken,, vanwege de schoonheid en om trekkings te doen en natuurlijk de mensen die vanaf hier naar Antarctica vertrekken met de expeditieschepen. Ushuaia is de hoofdstad van Vuurland wat een archipel is  en het meest zuidelijke deel van Argentinië. Tierra del Fuego, zoals dit stuk Argentinië in het Spaans wordt genoemd, is van het vasteland van Zuid-Amerika gescheiden door de Straat Magellaan. De provincie kreeg de naam  met de komst van de zeevaarder en ontdekkingsreiziger Ferdinand Magellan in 1520. Hij noemde het in eerste instantie "Land van Vuren", toen hij vanaf zijn boot de aangestoken vreugdevuren zag van de Selk'nam en de Yámanas , twee indianenvolkeren die oorspronkelijk uit het gebied kwamen en het eiland bewoonden. Het landschap van Vuurland bestaat uit gletsjers en tektonische verschuivingen. In de loop der duizenden jaren is het voortdurend onderhevig geweest aan seismische activiteit. Hierdoor is een ruig landschap ontstaan. Dat zal ik de volgende dag gaan zien.

Het is heerlijk wandelweer en het is wel iets van 15-16 graden, hetgeen voor deze regio warm is. Normaliter wordt het hier nooit warmer dan ongeveer deze temperatuur. Dus ik heb vandaag geluk. Ik trek al snel mijn trui uit en loop in mijn shirt door de stad en naar het water. Er is een wandelpromenade langs het water waar ook de grote witte letters Ushuaia staan en waar iedere toerist natuurlijk een foto maakt. Ook deze reiziger maakt een paar foto’s. Verder lopend langs het water kom ik bij een soort pier waar een half gezonken schip al jaren ligt te verroesten. Het is ook hier dat ik de eerste pinguïns van deze reis zie. En er zullen er de komende paar weken vast nog heel wat volgen. Ik wandel de rest van de middag door de stad waar de oude houten of golfplaten huisjes afgewisseld worden met modernere gebouwen, winkels en restaurants. En natuurlijk mag het bezoek aan Corea Argenina in de hoofdstraat niet ontbreken. Da tis het postkantoor, waar je naast de gewone postzaken die je daar kan regelen ook een paar speciale stempels in je paspoort kan krijgen. Een collectors-item voor de stempeljagers. Moe van de wandeling en het klimmen fris ik me op in de hosteria vooraleer ik naar een restaurantje ga Casimir Biguá wat ik op het eerder genoemde filmpje had gezien. Hier worden op grote houtvuren lange spitten met vlees (gehele karkassen van schapen) geroosterd. Het eten is zoals verwacht heerlijk en met een glas Malbec erbij smaakt het nog beter. Moe maar voldaan sluit ik de avond daar af. Morgen wil ik een tocht door het Tierra del Fuego maken, als het weer meezit. Men voorspelt regen.