Mkhaya Game Reserve

Eén van de plannen in Swaziland die we hebben is om naar Mkhaya Game Reserve te gaan. In dit unieke safaripark leven zowel witte als zwarte neushoorns. En omdat we deze niet hebben gevonden in de voorgaande parken willen we deze hier gaan spotten. Maar toen ik gisteravond op internet aan het rondkijken was op sites over dit park, bleek dat je hier niet zo maar naar toe kunt. Je moet vooraf boeken en dan zijn er slechts enkele plaatsen per dag beschikbaar. En ja laat op de avond iets regelen, lukt dan niet meer. Dan wordt het morgen Hlane Royal National Park, onze 2e keus. Een kleine domper maar ditmpark moet ook erg mooi zijn. De volgende ochtend, deze morgen dus, tijdens het ontbijt denk ik: Ik ga toch nog eens wat proberen. Ik stuur een mail en een facebookbericht en ik bel, maar ik heb geen contact of reactie. Dan vertel ik over onze plannen aan de medewerkster van Malandelas B&B die ons ontbijtje komt brengen en vraag of zij nog een mogelijkheid kent om toch naar Mkhaya te kunnen gaan. Ze zegt dat ze wat gaat proberen en amper 5 minuten later vraagt ze of ik mee kom naar het kantoortje. Ze heeft de organisatie aan de lijn en mijn verhaal uitgelegd. Ik krijg de telefoon van haar en de dame aan de lijn herhaalt mijn vraag en zegt dat ze een reservering voor die dag kan maken als we om 10 uur op een meetingpoint kunnen zijn. Vanzelfsprekend gaan we ermee accoord. Ze geeft nog wel aan dat ik wel anderhalf uur moet rekenen om de 72 kilometer te overbruggen, want ja de Swazilandse wegen......  Om geen risico te lopen, vertekken we ruim op tijd. Het is nog bewolkt en de temperatuur is slechts 17 graden als we voor half 9 in de auto stappen. En ja de wegen binnendoor vragen wel concentratie. Grote gaten zitten er in de weg waar je al slalommend omheen moet om niet je banden kapot te laten snijden door het scherpe asfalt. Regelmatig zien we minder gelukkigen langs de weg staan die banden verwisselen. Het is maandagochtend en ook hier is sprake van een ochtendspits. Het trage vrachtverkeer, de verkeershobbels die je overal tegen komt, wegwerkzaamheden en vele controlerende politiewagens vertragen de doorstroom. En wat ons ook opvalt is dat op deze wegen ook heel veel voetgangers zijn, die niet het geluk van een auto hebben en vele kilometers lang lopend naar hun bestemming moeten lopen. Het duurt inderdaad wel anderhalf uur voor we de 72 kilometer hebben overbrugd en waar onze navigatie ons de weg afleidt naar het meetingpoint. Ik rijd er eerst voorbij maar de navigatie stuurt ons terug. Langs de weg is een geel gebouwtje, wat door moet gaan voor een kruidnierswinkeltje en er staan een paar auto’s met blanke mensen te wachten. En ook een klein groen gecamoufleerd bordje geeft aan dat dit het meetingpoint is. Lang hoeven we hier niet te wachten voordat er een jeep aan komt rijden, die ons verzoekt om hem te volgen. In een kleine stoet van 5 auto’s volgen we hem over een enorm hobbelpad, door een droge rivierbedding. We moeten vervolgens door een aantal hekken om tot bij een ontvangstplaatsje te komen. Hier parkeren we de auto’s naast een hele serie met schedels van neushoorns en nijlpaarden. Er hebben hier in ieder geval neushoorns gezeten. We stapen allemaal in de jeep en dat is het hele bezoek voor deze dag. 10 Mensen in totaal. De jeep zit vol en wij hebben dus wel heel erg veel geluk gehad dat we mee konden. De dag bestaat uit een ochtenddrive, een lunch en een middagdrive. Richard onze gids stuurt zijn jeep behendig over de zandpaden tussen de scherpe acaciastruiken met grote doorns door. We zien Pumba’s, diverse hertachtigen en kort daarna staan we oog in oog met 2 reusachtige witte neushoorns. Wat een mooie beesten zijn dat en wat een indrukwekkende grote koppen met grote lange hoorns. De beesten grazen onverstoord door als wij hen vastleggen op camera. We rijden verder door dit park waar het dus wel erg stil is zonder andere auto’s. De dieren die we tegen komen zijn dan ook niet schrikachtig en we kunnen behoorlijk dichtbij komen. We zien nog meer witte neushoorns, lopend of badend in een modeerpoel. De zwarte neushoorns, die wat kleiner zijn, een andere soort hoorn hebben en ook wat agressiever is, zien we niet. Dan is het tijd voor de lunch. Het is ondertussen al erg warm geworden. In het restacamp, genaamd Stone Camp, krijgen we een lekkere buffetmaaltijd (dus ook maar 4 tafeltjes). Na de lunch loop ik wat over het terrein en spreek de director aan en zeg hem dat dit wel een heel mooi paradijsje is. Hij neemt ons mee over het complex en laat ons zien waar de gasten die een nacht overblijven slapen. In een grote open hut staat een groot hemelbed met daarachter een nagenoeg open badruimte. Hier word je als koning behandeld. Ook neemt hij ons mee tot aan een droge rivierbedding waar op een bordje staat : Hidden en een pijl. Op zijn aanwijzijng lopen wij die richting op en komen uit bij een observatiepost, waar van achter opgehangen houten takken je de dieren kan observeren. Bij terugkomst vertellen we hem hoe mooi het hier is en hij hoopt dat we hier terugkeren. Ik heb aangegeven dat ik in mijn reisblog zou vertellen hoe mooi het hier is. Bij deze.

De middagdrive brengt ons, voor mij het hoogtepunt als bij een poeltje een moederneushoorn staat met een pasgeboren jong. Als de jeep stopt gaat de moeder zo staan dat het jong uit het zicht is. Neushoorns hebben maar weinig vijanden. De stroper is de grootste vijand (waar men hier alles aan doet om deze buiten te houdenen voor de jonge dieren zijn de roofdieren ook een vijand. Richard neemt ons mee naar de andere zijde van het poeltje, waar we nog steeds een goed zicht hebben op de 2 dieren. We mogen uitstappen om iets dichterbij te komen en om foto’s te maken. Dat laten we ons geen 2e keer zeggen. 

Het is al half 4 als we terug keren naar de vertekplaats waar onze auto staat. Zwarte neushoorns hebben we helaas niet gezien maar het was een heel mooie ervaring, zo’n haast privétour. We nemen afscheid van de mensen en achter Richard, nu op de motor rijden we de verzamelplaats af richting de hekken. En dan.. ineens staan er 2 zwarte neushoorns op nog geen 2 meter van mijn auto. Ik rijd een kort stukje door want ik heb geen zin dat de neushoorns de auto beschadigen. Achter de auto wandelen ze het pad over naar een drinkput. Deze bonus van 2 zwarte neushoorns maken de dag compleet. Wat een hele mooie ervaring hebben we vandaag gehad. 

De terugweg geeft ongeveer herzelfde verkeersbeeld al zijn er veel meer mensen die langs de weg lopen. Enkele honderden jongens en meisjes, in schoolkostuum verlaten de diverse scholen die allen langs de weg zijn gelegen. Het is nog meer oppassen. Maar we keren veilig terug bij onze B&B waar we ons in de tuin met zicht op de bergen en ondergaande zon tegoed doen aan een lekker drankje.