Een stranddag in St. Lucia

12 oktober 2018 - Salt Rock, Zuid-Afrika

Na heel wat dagen veel te hebben gedaan en gezien, doen we het vandaag wat rustiger aan. We ontbijten op gemak en hebben geen echt plan voor de dag. De wind is wat minder heftig, dus besluiten we om naar het strand te gaan. 

Als we de duinen overkomen, zien we 2 jongens bezig aan een groot zandsculptuur van de Big 5. Ze vragen in een bordje van zand om een kleine donatie. In ruil hiervoor mag je hen en de sculpturen fotograferen. We geven hen 20 rand (ca. 1,20 euro) en ze zijn er erg blij mee. Andere strandgangers maken snel een foto en lopen door. Erg jammer maar t gebeurt nu eenmaal zo.

We raken in een leuk gesprek met één van de jongens. Hij vertelt over zijn Zuludorp en over zijn gewoontes en hij is benieuwd naar de europanen, omdat in zijn ogen deze alles zo goed geregeld hebben. Als we afscheid nemen, roept hij ons toe dat als er een strandverkoper naar ons toe komt en lastig is, wij maar even naar hem moeten komen. We lopen het strand op. Het losse zand wordt nog flink over de grote stukken strand geblazen, maar kort bij het water is het zand vaster en kunnen we er heerlijk een eind langs de waterkant wandelen. Een paar kilometer verder loopt een grote groep witte flamingo’s. Als we dichter bij komen zien we ze allemaal heel syncroon grote stappen nemen met een grote flamingo voorop. Ze laten ons tot op zekere hoogte naderen. Ik maak vlug een paar foto’s en dan stijgen ze op om even verderop weer vrolijk door te wandelen. Een erg grappig gezicht. Een uur later zijn we weer terug waar we begonnen en blijven we een tijdje op het strand zitten, kijkend naar de grote golven die kapot slaan in de branding. We hebben geen strandverkoper gezien. De rest van de dag maken we nog een korte wandeling door een trailgebied, waar we ook een cache van geocaching oplossen die ik van te voren had opgezocht en gevonden op internet en blijven we op nog een ander stukje strand liggin in het duingebied waar de wind minder vrij spel heeft. 

Van onze vakantie willen we ook een mooi souvenir meenemen. In één van de handicraftwinkeltjes  hebben we mooie maskers gezien. Omdat het vandaag erg rustig is, heeft de man een good price voor ons. To make him happy en to make us happy. Hier begint het spel van afdingen, want volgens hem kan er altijd gepraat worden. Ik zie een paar maskers die ik wel mooi vind en mijn smaak komt niet altijd overeen met die van Mireille. We vinden een antiek masker wat we beide mooi vinden, maar hiervan blijkt een stukje af te zijn. De verkoper zegt dat ze antieke spullen niet herstellen maar in de authentieke staat laten, want met repareren is het niet meer helemaal antiek. Toch kiezen we voor een ander masker, omdat we een flinke beschadiging toch jammer vinden. We laten ons oog vallen op een masker van een krijger met een licht gemaakt gezicht. Het masker beschermt de man tegen kwade invloeden.

De onderhandelingen starten en na wat schijngevechten en nog een paar keer naar een ander masker kijkend, komen we tot een deal. We betalen omgerekend 52% van zijn vraagprijs. We happy, he is still happy. Na het avondeten rijden we nog een rondje of we nog hippo’s zien. Maar deze keer laten ze zich niet in het dorpje zien, of ze zijn al verder getrokken. Terug bij de lodge parkeer ik de auto en stappen we uit. Dan zie ik naast de auto waar ik naast geparkeerd sta een grote hippo staan. Mireille schrikt zich een ongeluk en springt direct terug in de auto. Ik blijf staan en pak mijn telefoon om de nijlpaard eens goed op de foto te zetten zo onder de lantaarnpaal. Bij  de auto wachten we tot de hippo verder loopt het pad op en ik schijn ondertussen rond met de zaklapmp of er nog meer hippo’s zijn. Die zijn er niet, maar wel een paar bushbabies waarvan de oogjes in mijn zaklamp schijnen. Dat het bushbabies zijn hoor ik doordat ze gaan gillen als een baby. Als de hippo het pad oploopt, maak ik vlug nog een foto van dit enorme schommelende beest, doet hij zijn enorme plas tegen een boom, worden wij bijna misselijk van de stank en lopen we snel naar onze studio in de B&B. Zo krijgt een rustig dagje toch nog een enerverend slot.

Foto’s