De reis begint

Met het opstappen op de trein woensdagavond naar Haarlem, waar ik bij mijn zoon overnacht, is dan ook echt de reis begonnen. Ik heb nog niet echt het idee dat ik dan over een paar dagen in Zuid Amerika ben. Aan de nachtrust daaropvolgend, waarbij ik de hele nacht heb geslapen als een blok, is de spanning van het avontuur nog niet af te lezen, maar als ik vanmorgen naar het vliegveld ben gebracht, mijn koffer heb ingeleverd en ik door de security ben, ben ik alleen en voel ik dat het echt is begonnen. In de lounge van Star Alliance kan ik in alle rust genieten van een ontbijtje en een cappuccino. De vlucht naar Zurich verloopt voorspoedig en ik ben rond het middaguur in Hilton Airport Hotel. Toch makkelijk die connecties te hebben, waardoor is een mooie upgrade heb van kamer en ik vroeg kan settelen. Ter plekke, rondom het hotel is niet zoveel te beleven, dus neem ik de trein naar het centrum.

Via het hotel heb ik een retourticket ontvangen en na een korte wandeling, ben ik op het station en stap ik in de trein. Daar aangekomen in de ondergrondse aankomsthal, waar tevens een groot ondergronds winkelcentrum, Shopville, is, is het even zoeken naar de uitgang. Maar ergens zie ik een streep licht en via de trap sta ik in het centrum. Het ‘oude’ centrum ligt aan beide zijden van de rivier de Limmat. Ik stop eerst bij een pin-automaat om toch wat Zwitsers geld bij met te hebben en loop over de kade langs de rivier. De zon schijnt op deze 29e februari en het voelt als een lentedag. Lunchen doe ik dan ook in de zon op het terras. Om een beetje de hotspots van de stad te zien heb ik vooraf een app gedownload met een wandelroute door de stadsdelen rondom de rivier. Als je een mix van Middeleeuwse straatjes wilt, met barokke gebouwen afgewisseld met Renaissance-architectuur en daarnaast de verschrikkelijkste lelijke jaren ‘80 bouwsels dan zit je hier goed.  De terrasjes zitten goed vol en de pleintjes die het geluk hebben om de zon te kunnen vangen, zitten vol met mensen op bankjes en op metalen stoeltjes. Daar heb ik wat gespeeld met de camera van mijn telefoon. Neerzetten op de grond op klein afstandje en dan foto maken. Dat trok de aandacht van een ouder echtpaar en zo raakten we aan de praat. Het is wel even wennen dat Zwitsers taaltje, maar met Duits en Engels hebben we een leuk gesprek gehad.

12 Kilometer verder door de binnenstad, is de zon achter de hoge gevels verdwenen en wordt het fris. Ik reken op het laatste terras mijn drankje af en zoek vervolgens in het ondergrondse station naar het juiste perron. Het is een wirwar van richtingsborden van tram, trein en bus maar ik vind perron 34! Terug in het hotel voel ik mijn benen van het wandelen (goede training) en is het tijd voor een bad en het avondeten.  Morgen is de echte oversteek naar Argentinië. Het avontuur begint dan echt.