Hoogtepunten en dieptepunt

We hebben in voorgaande dagen al het geluk gehad om vele dieren te spotten. Van grote kuddes olifanten en buffels tot een groep jagende leeuwen en van zogende hyena’s tot wildebeesten, een jakhals, impala’s en vele antilopensoorten. En dan is onze reis door Kruger van noord tot zuid nog niet ten einde. De 4e dag Kruger begint weer om 6 uur als we de poort uitrijden. We gaan dan van Skukuza verder zuidwaarts om te eindigen in Crocodiles Bridge bij Komatipoort (op de grens met Mozambique). We zijn niet de enigen die dan de poort al uit gaan om de eerste activiteiten van de dieren bij zonsopkomst te zien. In het begin rijden er een aantal auto’s kort achter elkaar. Soms is dat makkelijk als een paar auto’s op een plek stilstaan en de veelal grote lenzen uit de autoramen steken. De eerste keer dat dan vanochtend gebeurt is bij de droge rivierbedding van de Sabierivier. Hier liggen 9 leeuwen uit te buiken of bij te komen van een actieve nacht. De auto’s brengen hun niet tot actie dus fotogeaferen we liggende, duttende leeuwen. We vervolgen de weg langs de rivier. Dan worden we ingehaald door een open jeep met een gids en wat gasten. Ze rijden harder dan het tempo wat ze aanhouden als ze aan het zoeken zijn, dus ga ik er van uit dat ze door hun maatjes op de hoogte zijn gesteld van een mooie spot. Ik volg hen op enige afstand en als de de rivier oversteken en meteen daarna naar rechts gaan bevestigt dat mijn vermoeden. We zien een grote boom opdoemen die vol zit met aasgieren. Dat betekent dat er vlakbij een “kill” van leeuwen of luipaarden is geslaagd en dat er eten is. Bij de boom aangekomen die in de struiken staat zien we een groep leeuwen een uitgebreide maaltijd hebben. Ze zijn druk doende om een giraf op te eten. Enigzins verstopt achter wat struiken kunnen we het toch goed aanschouwen. De groep leeuwen is vrij groot en er zijn ook welpen bij. Wederom een geslaagde vonst. It is all a matter of timing, is wat ze hier zeggen. Er komen meerdere jeeps aan en wij maken plaats voor hen. We hebben het goed gezien en foto’s gemaakt. We rojden verder.

Een volgende paar stilstaande auto’s belooft weer een bijzonder schouwspel van dieren, maar het blijkt een verongelukte auto te zijn die op zijn kop ligt, van de weg af geschoten en door de struiken maar beneden is gestort. Niemand neemt aanstalten om te gaan kijken, dus ik denk dat dat al eerder is gebeurd en dat men de mensen al heeft veilig gesteld. En anders hebben de leeuwen een bijzonder hapje gehad. 

Die ochtend zien we omder meer nog eens 2 keer leeuwen, een witte neushoorn met jong, krokodillen, waarvan er één een prooi aan het verdrinken is, nijlpaarden, een bonte ijsvogel, die hoe gek het ook klinkt als je bonte hoort, gewoon zwart-wit is, nesten met verschillende soorten gieren en vreemde vogels, hoog op de poten staand. Dan is het tijd om Kruger te verlaten. We hebben om 13.00 uur afgesproken met Tanja, een vriendin van ons en tevens een goede reisagent (African Savanne Travel). Het is ongeveer een jaar geleden dat we haar hebben gezien. Vanaf Komatipoort is het zo’n 100 kilometer rijden en is te doen in een uurtje. Maar dan begint onze auto weer kuren te krijgen en begint te stotteren als ik gas bij geef. We nemen meteen contact op met de mechanicien en die zegt dat we door kunnen rijden tot Nelspruit en dan langs de garage te gaan. Mij lijt dat niet best voor de auto, maar als de verhuurder het zomwilt, dan volgen we dat op. Het wordt een helse rit, zeker als we de bergen door moeten. De auto heeft er steeds minder zin in en bij een controlepost van de politie, op zo’n 20 kilometer van Nelspruit zet ik de auto aan de kant. De agenten kijken met me mee en constateren een probleem. Ja dat wisten we al wel. Ze geven aan dat het verstandig is om 1 kilometer verderop te stoppen bij een lodge. Voor het geval we zouden moeten overnachten in afwachting van hulp. We doen onze knipperlichten aan en strompelen met een gangetje van 20 km per uur de berg op. Maar dan stopt de auto helemaal en moeten we hem van de weg afduwen. Een zware 4x4 van de weg afduwen is nog niet zo één, twee, drie gedaan. Gelukkig kunnen we een klein zijweggetje in. Het is dan al 13.00 uur. We brengen Tanja op de hoogte en ook de autoverhuurder. Die besluiten om met een vervangende auto vanuit Johannesburg te komen wat zo’n 4 uur rijden is. Ik had nog voorgeteld om naar Nelspruit gesleept te worden of dat er een monteur uit Nelspruit zou kunnen komen, aar de verhuurder besluit anders. Er zit niets anders op om dan maar de stoeltjes uit de auto te halen en te wachten. Er komen wel mensen informeren of het allemaal goed gaat en van één persoon krijg ik ook zijn telefoonnummer voor het geval er iets is, gebeurt of dat het te donker gaat worden. Een fijne geruststelling is dat. Het wachten in 35 graden duurt lang en ik heb uit verveling de vele zware vrachtwagens geteld die voorbij kwamen. Om 17.00 uur arriveert Shaun, de mechanicien met een adere auto. Het is geen 4x4 landrover maar een bijna nieuwe camper. We ruilen om en hij gaat ter plekke de auto repareren. Als we alle spullen hebben overgezet en de formaliteiten van het papierwerk hebben gehad kunnen we verder. 

We hebben een overnachting in Machadodorp geboekt, maar doordat de duisternis al begint in te vallen, besluiten we om in Nelspruit te overnachten. Tanja helpt ons hierbij en boekt een camping aan de rand van Nelspruit. We lichten ook de mensen in Machadodorp in die begrip hebben voor deze situatie. We checken in bij de camping en frissen ons op. Want 4 uur lang 35 graden zon en zweten gaat je in de kleren zitten. Daarna vertrekken we weer. 7 uur later dan gepland ontmoeten we Tanja en één van haar dochters bij een restaurant. Eindelijk is het even genieten. Zo sluiten we een dag die goed en veelbelovend begon, vervolgens een middag met frustratie en zitvlees opleverde, toch goed af. Morgen wordt het wel een lange rit naar Nambiti private game reserve. We hadden graag al,wat verder geweest, maar ja, pech heb je niet in de hand.