Drives en relaxen, wat wil je meer?

Om 5.15 loopt de wekker af. Ik ben gisteravond als een blok in slaap gevallen en de wekker bracht me weer bij het heden. De perfecte bedden in de evenzeer perfecte lodgetent zijn daar wel debet aan. Ik schuif de gordijnen open en 2 koedoes staan voor de tent te knabbelen aan de bomen. Ze kijken even op om te zien of ik ze niet benader en gaan dan onverstoord door met hun ontbijt. Om 6 uur nemen we een kop cappucino voordat de morning drive van start gaat. Courtney neemt ons mee het terrein op. De zon komt net boven de horizon en kleurt nog rood. Het wordt weer een warme dag. We zijn nog geen 5 minuten onderweg als over het bergpad 8 witte neushoorns komen aangewandeld. In een rij achter elkaar gaan ze in een rustig, langzaam tempo de heuvel op en passeren onze auto. We blijven geluk hebben dieren van zo dicht bij te kunnen spotten. Het komt niet zo vaak voor, vertelt Courtney, dat ze met zo’n groep hier bij elkaar lopen. De camera’s klikken. Als ze voorbij gelopen zijn rijden we een stukje verder en zien nog 2 neushoorns, waarvan 1 jonge neushoorn van ca. 1 jaar oud. Deze heeft duidelijk zin om te spelen, want uitdagend loopt hij een stukje naar de auto om vervolgens weer weg t huppelen. Rondom de neushoorns loopt een groep van iets van 40 wildebeesten, die snel wegrennen als de auto gestart wordt. Dat is een mooi gezicht om te zien. De neushoorns houden ze goed in de gaten. We zien ook groepen met zebra’s, waarvan er één de gelukkigste zebra van de wereld zal zijn. Duidelijk zijn de sporen te zien van een aanval van leeuwen. Zijn staart is afgebeten en grote littekens zijn zichtbaar bij zijn bil. Ik denk dat hij met zijn naar achter slaande poten de leeuw heeft kunnen afschudden en dat dat zijn leven heeft gered (tot nu toe, want gevaar ligt achter elk bosje). Een koffiebreak op het hoogste punt van het park onderbreekt de drive. Tijdens de koffiebreak lukt het om één van de wildste en gevaarlijkste dieren te spotten. Nee geen leeuw, cheetah of luipaard, maar een mangoost, of zoals ze hier zeggen een Mongoose. Wij kennen de mangoesten beter als stokstaartjes. De rest van de ochtend is het ligbedjestijd en tijd voor een plons in het zwembad. De temperatuur is opgelopen tot 35 graden. Van de lunch hebben de koks weer een feest gemaakt en we laten het on lekker smaken. Om half 4 vertrekken we voor de middag-/avonddrive van vandaag. Net buiten de poort staan 2 zwarte neushoorns. Qua kleur zijn ze gelijk aan de witte neushoorn. De zwarte neushoorn heeft een flexibele, wat puntige bovenlip, waarmee hij takken en bladeren kan afgrazen. Een witte neushoorn heeft een brede lip en kan alleen gras eten. De hoorns verschillen wat en de zwarte neushoron is wat kleiner en agressiever. Een correctere naam voor de witte en zwarte neushoorn wijst op verschil tussen de lippen de witte neushoorn wordt ook wel breedlipneushoorn genoemd, de zwarte: puntlipneushoorn. Maar beiden zijn grijs van kleur. De witte neushoorn heeft zijn naam te danken aan de Engelsen. Door zijn brede lippen noemden de Afrikaanse boeren hem ‘wijd-lip’. De Engelsen begrepen dit verkeerd en dachten dat het ‘whitelip’ was. Sindsdien zijn we deze neushoorn de 'witte neushoorn' blijven noemen.

Zo dat was weer een stukje biologie. Foto’s komen niet van deze neushoorns uit Nambiti Reserve in dit blog, omdat men niet wil dat stropers zien dat er en hoeveel neushoorns er zijn. Van de volwassen witte neushoorns zijn overigens de hoorns al afgezaagd om er zo zeker van te zijn dat ze geen doelwit zijn van stropers. Bij de zwarte doen ze dat niet omdat de kleinere neushoorns zich ook moeten kunnen beschermen tegen de leeuwen. De dreiging van stropers is er wel degelijk. We zien een patrouille op snelle crossmotors die continu de hekken controleren. 

Op dit reserve hebben we tot nu toe nog geen olifanten gespot, maar daar komt verandering in. Bife staat bij een meertje. Bife is de naam van de oudste olifant (55 jaar) van dit reserve en is tevens een afkorting van Big Fat Elephant. Wat een kolos en wat een enorme voetklompen heeft deze olifant. Dit mannetje, is ondanks zijn leeftijd, op zoek naar mogelijkheden om te paren, vertelt Courtney. Hij scheidt urine af om zijn territorium, jachtgebied te markeren en om vrouwtjes te lokken. Hij duldt nu ook geen auto’s in zijn nabijheid, omdat hij vlak bij een groep olifanten staat, waar misschien wel een vrouwtje voor hem bij zit. Onze auto en een andere auto van het kamp die hier ook net aankwam moeten in zijn achteruit als Bife langzaam maar gestaag op ons af komt lopen. En olifanten kunnen hard lopen, tot wel 60 km per uur, dus dan ben je wel voorzichtig en dat zijn we ook. 

De sundowner doen we bij een klein meertje. De koffer met meegebrachte drankjes en hapjes wordt van de auto gehaald, tafeltje opgebouwd en we proosten op weer een mooie dag. De zon, gekleurd in avondrood, zakt langzaam achter de heuvels, een rode hemel achterlatend. 

We worden ook meer en emer een vogelkenner door de uitleg van Courtney. Een opvllende verschijning is de secretarybird (secretarisvogel) die hoog op zijn poten, parmantig door de bush paradeert, op zoek naar slangen of reptielen die als hij ze kan pakken doodt door ze dood te trappen en dan te verorberen. Ook zien we een aantal zeldzame Kaapse Ibissen tegen, een bijzonder schepsel met een zwart blauwe verenpracht, witte kale kop met bovenop een soort rood mutsje en een rode, lange kromme snavel. Hiervan zijn nog maar iets van 200 parende koppels en slechts enkele duizenden van op de wereld. Op de terugweg zien we tussen grasbosjes een serval liggen. Dat is een klein katachtig roofdier.  Geheel op haar/zijn gemak kijkt het rustig rond. Ondanks dat het al flink donker wordt kan ik mooie foto’s maken, zeker als het dier zich omdraait en divhtbij gaat zitten en later liggen. Normaal gesproken rijdt de jeep terug zonder lichten aan, maar met een zoekende schijnwerper. Nu er onderweg veel dieren te zien zijn, wordt een rode lamp gebruikt. De dieren worden hierdoor niet verblind en raken niet in paniek. Het is wel gek om dan een olifant te zien die helemaal rood is. We keren terug bij de lodges en een heerlijk 3-gangendiner staat al op ons te wachten. Het diner en de bediening is weer van topkwaliteit. Met het schrijven van dit verhaal eindigt ook weer een mooie dag. Als ik naar bed ga, moet ik eerst een kleine schorpioen buitenzetten en een in de tent rondvliegende vleermuis laten gaan door de deuren open te zetten.